Vorige week is Jeremy Corbyn verkozen tot nieuwe leider van de Britse Labour partij. Deze verkiezing heeft de hele natie maandenlang bezig gehouden. Het is natuurlijk een interne kwestie, maar Labour is de grootste oppositiepartij dus de uitkomst bepaalde ook wie de leider van de oppositie zou worden. En dat is dus Corbyn, een linkse veteraan die zijn socialistische idealen niet onder stoelen of banken schuift.
Maar hoe goed zijn ideeën over welvaartsverdeling ook zijn, hoe hartverwarmend zijn speech over vluchtelingen, ik werd pas een fan toen ik hem na een interview zijn fietshelm zag dichtklikken om vervolgens weg te fietsen over een fragmentarisch geasfalteerde weg waarop nog vage sporen van een fietsstrook zichtbaar waren. Het blijkt dat Corbyn geen auto heeft, maar wel twee fietsen.
In de Nederlandse politiek zie je wel vaker mannen in pak het Binnenhof op fietsen. Dat is niet heel opmerkelijk in een land met tweebaans fietspaden, speciale stoplichten en vooral sociale acceptatie van het fietsen. Als ik hier naar mijn werk fiets, heb ik de keus tussen het ergeren van automobilisten en het omver rijden van voetgangers. Mensen die uit hun auto stappen letten alleen op auto’s, dus voor je het weet hang je dubbelgevouwen over een autodeur heen.
Ik kreeg onlangs een mailtje over de Cycle to Work Day, waar je plechtig kon beloven om die dag op de fiets naar je werk te gaan. En die plechtigheid is zeer terecht, want met fietsen moet je hier niet lichtzinnig omgaan. Bij het opstappen weet je niet of je het afstappen zult halen.
Om in deze omstandigheden dagelijks op de fiets te stappen, is niet minder dan heldhaftig. Het laat zien dat je alles in de strijd gooit om de wereld te verbeteren. Ik zeg dus: Go Corbyn. En mocht hij het redden tot 2020 en de verkiezingen winnen, dan heb ik goede hoop op een fietspad in Gillingham, of twee.
Lijkt me een mooi vooruitzicht van die fietspaden in Gillingham. Wie weet krijg je meer Hollandse bezoekers die komen fietsen!