Een blog met fla­poren van­daag, na een olifan­tastis­che ervar­ing. Een tijd­je gele­den zagen wij Ahmed de olifant, die leefde van 1919–1974 in het noor­den van Kenia. Omdat hij enorm grote slag­tanden leek te hebben, waren dierenbescher­m­ers bang dat hij een aantrekke­lijke prooi was voor strop­ers. Daarom kreeg hij pres­i­den­tiële bescherming van Keny­at­ta (vad­er van de huidi­ge pres­i­dent). Uitein­delijk stierf Ahmed een natu­urlijke dood. Toen hij werd gevon­den, bleek dat zijn slag­tanden niet zozeer groot waren, maar dat die sug­gestie was gewekt door­dat hij zelf niet zo groot was.

Hoewel olifan­ten al decen­nia lang bescher­md wor­den, wor­den er juist de laat­ste jaren weer meer olifan­ten gestroopt. De ille­gale han­del in ivoor is de belan­grijk­ste bedreig­ing voor olifan­ten. Hier­mee is het een prob­leem dat verder gaat dan Afri­ka. Vanu­it Kenia wordt ille­gaal ivoor meestal naar Chi­na gesmokkeld.

Van­daag zijn we bij de David Sheldrick Wildlife Trust geweest, een organ­isatie die een weeshuis heeft voor olifan­t­jes. Deze dieren wor­den gevon­den onder ver­schil­lende omstandighe­den: naast hun dode moed­er die gedood is voor haar slag­tanden; in een put waar ze in zijn gevallen; gewond of alleen rondzw­er­vend. Als ze 3 jaar zijn, wor­den ze naar een Nation­al Park gebracht, waar ze gelei­delijk een fam­i­lie olifan­ten zoeken die hen opneemt; een pro­ces dat 5 tot 10 jaar duurt. Het was heel bij­zon­der om deze grote baby’s van zo dicht­bij in de weer te zien.

De man die hier op het moment veel cam­pagne voert voor de olifant, is Jim Nya­mu. Hij heeft dit jaar een voet­tocht gemaakt van Mom­basa naar Nairo­bi, en lat­er van Nairo­bi naar Masai Mara en Sam­bu­ru. Deze maand gaat hij zelfs in Ameri­ka lopen. De olifant is ook belan­grijk als een flag­ship species voor het Afrikaanse wild.

Jim Nya­mu (Bron: Ele­phant Neigh­bors Center)

De mensen die hun boerder­ij vlak­bij het ter­ri­to­ri­um van olifan­ten hebben, hebben vaak last van de dieren. Hekken ron­dom natu­ur­parken zijn niet alti­jd toereik­end om de olifan­ten op hun plek te houden. Het leefge­bied dat een kud­de nodig heeft is ontzettend groot, en olifan­ten kun­nen zich natu­urlijk moeil­ijk aan regels houden. Een van de boeren die Fred­dy heeft geïn­ter­viewd, vertelde dat olifan­ten vaak komen als de maïs rijp is. Zelf ging hij een keer buiten slapen, om zijn oogst te bewak­en, en werd daar­bij bij­na onder de voet gelopen door olifan­ten. Vaak wordt er met een groep opge­tre­den als er olifan­ten zijn, en wor­den ze ver­jaagd met ste­nen en vuur. Er is dus niet veel liefde tussen de boeren en deze dieren.

Er is duidelijk nog een gapend gat tussen natu­urbescher­m­ers (vooral actief in Nairo­bi) en de mensen die last hebben van de olifan­ten. Miss­chien kan deze laat­ste groep gratis toe­gang kri­j­gen tot het olifan­ten weeshuis. Niets is over­tu­igen­der dan de darte­lende onschuld in de ogen van een baby olifant…

Kinderteken­ing in Nation­al Museum