Gis­teren zijn we aangekomen in Nairo­bi, de hoofd­stad van Kenia. We vlo­gen via Caïro, maar het enige wat we meekre­gen van de gebeurtenis­sen daar waren de beelden op Al Jazeera.

Het lijkt er een beet­je op dat we weer terug zijn in Enge­land; we kun­nen dezelfde stekkers en bankpas gebruiken. Het is wel een stuk­je warmer, hoewel het hier nu de koude tijd van het jaar is. Je moet daar­bij denken aan een lekkere zomerdag in Ned­er­land, een­t­je waar we er zo’n 3 van hebben gehad de afgelopen tijd… Nairo­bi heeft een aan­ge­naam kli­maat, wat mede heeft geleid tot het ontstaan van de stad. In 1899 was er nog geen stad op deze plek; het was een drinkplaats voor vee van de Masai. De naam Nairo­bi is afgeleid van het Masai woord voor ‘koel water’. De Brit­ten gin­gen een spoor­li­jn aan­leggen van de kust (Mom­basa) naar het Vic­to­ria meer. In 1899 kozen zij deze plek als tussen­stop, ongeveer in het mid­den van de route. Na een veel­be­wogen geschiede­nis zijn we nu in een wereld­stad met 3 miljoen inwoners.

We verbli­jven op de com­pound van het Agri­cul­ture Research Insti­tute, een groot ter­rein met kan­toren en proe­fvelden. Je vin­dt er bijvoor­beeld een maïs exper­i­ment dat sinds 1976 loopt, en veld­jes met drip-irri­gatie, zak­en waar ons agrarische hart sneller van gaat klop­pen! Buiten de com­pound gaat het stadse lev­en zijn gang, het razende ver­keer, wel­vaart en armoede dwars door elka­ar. Genoeg om over na te denken.

Omdat Ivan node gemist wordt, hier nog een klein plaatje