Met onze manier van lev­en zijn we de pla­neet aan het kapot mak­en. Het is de bood­schap die we regel­matig horen. Als ik de was­ma­chine aanzet, zorgt de CO₂ die vrijkomt bij het opwekken van elek­triciteit ervoor dat de atmos­feer weer een stuk­je opwarmt. Met als gevolg dat de kans op extreem weer en dus bijvoor­beeld over­stro­min­gen en bos­bran­den nu al veel grot­er is gewor­den. Ook dat zien we elke dag gebeuren op het nieuws.

Er is nog een kans om de opwarm­ing bin­nen de perken te houden en nog grotere ram­p­en te voorkomen. Maar dan moeten we nu stop­pen met het uit­stoten van broeikasgassen.

We moeten onze lev­enssti­jl dus aan­passen. Waarom doen we dat niet massaal?

Een deel van het prob­leem is natu­urlijk dat de over­heid geen grote maa­trege­len durft te nemen. Daar­voor zit­ten ze teveel onder de plak van de grote bedrijven.

Als indi­vidu kun­nen we wel milieu­vrien­delijke keuzes mak­en, maar dat lijkt vaak een drup­pel op een gloeiende plaat. In dit inter­view met the­oloog Tim­o­thy Gor­ringe, zegt hij dat ons hedo­nisme ons ook dwars zit. De afgelopen decen­nia lag er steeds meer luxe voor het oprapen in de West­erse wereld. Als je een­maal gewend bent aan dit lev­en, voelt het als een enorm offer om deze din­gen weer op te geven. Vooral als anderen om je heen er vrolijk mee doorgaan.

Tim­o­thy ziet hoop in de ini­ti­atieven die mensen bij elka­ar bren­gen. Samen kun­nen we druk uitoe­fe­nen op onze pen­sioen­fond­sen en verzek­er­aars om ons geld niet in fos­siele brand­stof­fen te beleggen. Samen kun­nen we ook lokale pro­jecten opzetten zoals duurzame warmte voor de wijk, of je eigen groen­ten ver­bouwen.

Dus toch aan de slag! Voor wie inspi­ratie nodig heeft, zijn deze kli­maatk­lap­pers miss­chien interessant.

Ik las over een Britse kli­maa­t­ex­pert die voor een con­fer­en­tie naar Chi­na moest en de trein nam. Is dat extreem? Ik vind het extremer dat mijn keukenkast­jes vol staan met exo­tisch eten, dat ik het nooit koud of warm hoef te hebben, dat ik verre reizen kan mak­en wan­neer ik maar wil. Ons dolge­draaide con­sumen­tisme heeft al genoeg slachtof­fers gemaakt. Lat­en we alsje­blieft weer nor­maal gaan doen met z’n allen.