Met open armen

Een gast­bi­j­drage van Freddy

Ik sta op de berg, mijn blik omhoog en mijn armen wijd. Ik ben de as, de valleien draaien om me heen. De ste­nen omsluiten mijn schoe­nen, een con­dor strijkt neer op mijn schouder.

Het ooglid van de nacht trekt zich eerbiedig terug, de ocht­end strijkt langs mijn armen, met haar pense­len van oran­je mist en vochtig licht. De wind komt van alle kan­ten op mij af, ik zuig het nieuwe lev­en op.

Varen

Ik sta in het bos, beweg­in­gloos, ik hoor het bos ron­dom mij groeien. Genade stroomt in fijne drup­pels langs mijn han­den, ik word omhelsd door bloeiende klimop.

Ik open mijn ogen en zie alle kleuren groen, een regen­boog door mijn tra­nen. Een vos kijkt in ver­won­der­ing naar de vogelnest­jes in mijn hand, ik voel mij alle dieren.

Reacties

  1. Wat een gave beeldende woor­den, Freddy!
    En is dat echt een kolib­rie op je schouder?
    Liefs!

Reageren is niet mogelijk.