Een gastbijdrage van Freddy
Ik sta op de berg, mijn blik omhoog en mijn armen wijd. Ik ben de as, de valleien draaien om me heen. De stenen omsluiten mijn schoenen, een condor strijkt neer op mijn schouder.
Het ooglid van de nacht trekt zich eerbiedig terug, de ochtend strijkt langs mijn armen, met haar penselen van oranje mist en vochtig licht. De wind komt van alle kanten op mij af, ik zuig het nieuwe leven op.
Ik sta in het bos, bewegingloos, ik hoor het bos rondom mij groeien. Genade stroomt in fijne druppels langs mijn handen, ik word omhelsd door bloeiende klimop.
Ik open mijn ogen en zie alle kleuren groen, een regenboog door mijn tranen. Een vos kijkt in verwondering naar de vogelnestjes in mijn hand, ik voel mij alle dieren.
Wat een gave beeldende woorden, Freddy!
En is dat echt een kolibrie op je schouder?
Liefs!