Naar het noorden

Met vier­hon­derd mensen aan boord raast het vlieg­tu­ig door de nacht. Ik probeer een houd­ing te vin­den om te kun­nen slapen. Als ik teveel naar rechts leun valt mijn been in slaap, maar als ik rech­top zit kri­jg ik kramp in mijn nek. Mijn gedacht­en lat­en me niet met rust. Het nieuws dat we een week gele­den kre­gen, heeft onze plan­nen voor de toekomst weer een nieuwe wend­ing gegeven.

Toen Fro­do vertrok uit de Shire, miste hij ook zijn zachte bed. Als hij wakker wordt met een sti­jve nek en een boom­wor­tel in zijn rug, denkt hij aan de woor­den van Bilbo:

It’s a dan­ger­ous busi­ness, Fro­do, going out of your door,” he used to say. “You step into the road, and if you don’t keep your feet, there is no know­ing where you might be swept off to.”

Wijze woor­den. Toen we ruim drie maan­den gele­den op het vlieg­tu­ig stapten, dacht­en we naar Chili te gaan, maar het bleek dat we via de bergen van Patag­o­nië, de knoflookoogst op Chiloé en de wei­lan­den rond Osorno onder­weg waren naar Schot­land. Fred­dy heeft namelijk gesol­lici­teerd bij het James Hut­ton Insti­tute in Aberdeen, en gaat daar een jaar lang werken.

Daarmee is deze peri­ode van werken op het plat­te­land voor­bij, en berei­den we ons weer voor op een ver­huiz­ing naar het Verenigd Koninkrijk. Na het Brex­it ref­er­en­dum kun­nen we miss­chien nog een his­torische stem­ming meemak­en: de onafhanke­lijkheid van Schot­land. Onze eigen par­lementsverkiezin­gen hebben we op een dag na gemist, maar er komt een stew­ardess langs die ons de voor­lop­ige uit­slag laat zien.

Als de deken voor de zoveel­ste keer van mijn schoud­ers gli­jdt, geef ik de stri­jd met de vlieg­tu­igstoel op. Een slapeloze nacht en een jet­lag, het hoort er alle­maal bij. In Ned­er­land zullen we veel moeten rege­len om in het paasweek­end naar ons nieuwe stek­je te kun­nen ver­huizen. Maar in het luchtledi­ge van de reis hoef ik daar nog even niet aan te denken. Ik vis mijn koptele­foon­t­je tevoorschi­jn en laat me zakken in de series op mijn schermpje.

Reacties

  1. Mooi, leuk voor jul­lie. En dat bij het insti­tu­ut dat de naam draagt van de eerst mod­erne geoloog die het actu­aliteit­sprincipe intro­duceerde (“the present is the key to the past”). Veel suc­ces in Schot­land. Zijn uitspraak:
    “no ves­tige of a begin­ning, no prospect of an end” werd hem niet in dank afgenomen door de kerk.

  2. Mooie toekomst gewenst .het is te ver om even te komen kijken en..zo zal het wel blijven.

    lieve groet, Oma

Reageren is niet mogelijk.