Deze maand moet het gaan gebeuren. Onze persoonlijke Baby-exit zal hopelijk minder moeizaam en paniekerig verlopen dan de Brexit. Er valt in ieder geval weinig over te onderhandelen; de baby is nu de enige met beslisbevoegdheid. En hij heeft nog een paar weken om zijn entree in de wereld te maken.
Het krijgen van een kind is natuurlijk niets iets wat je zelf even regelt. Maar stoppen met voorbehoedsmiddelen is voor de meeste mensen, en ook voor ons, wel een bewuste keuze. Vroeger kon ik mensen die deze keuze maakten maar moeilijk begrijpen. Ik durfde het ook niet aan.
Hoe kun je het verantwoorden om iemand die nog niet eens bestaat, bloot te stellen aan een ‘beschaving’ die elke dag een nieuwe technische doorbraak oplevert, maar wanhopige vluchtelingen laat verdrinken in de Middellandse Zee? Erger nog, ons kind zal bijdragen aan al deze problemen, simpelweg door te delen in onze welvaart. Stel je voor, misschien koopt hij wel een auto! Misschien zal hij gelukzalig natuurdocumentaires kijken op zijn Samsung Galaxy S30, terwijl de laatste ijsbeer langzaam door het ijs zakt.
En zo kan ik nog wel even doorgaan met het opnoemen van alles wat er verkeerd is aan de wereld. Tegelijk weet ik dat als we ons kind straks in de ogen kijken, we alles zullen zien wat goed is aan de wereld. Tussen hoop en vrees, dat is hoe iedereen aan het leven begint.
Ik kwam onlangs een gedicht tegen dat deze hoop prachtig uitdrukt. Gerard Manley Hopkins schreef het in 1877. De oorspronkelijke tekst staat op mijn Engelse blog. De zonsopgang, een bevalling: “natuur blijft overvloed”. En nog een lied van U2 om het af te leren.
De wereld is beladen met God’s pracht.
Zij vlamt als van bewogen spiegels ‘t licht,
zij zwelt als olie onder zwaar gewicht
geperst. Hoe kunt gij blind zijn voor die macht?Geslachten gingen er voorbij, voort, voort.
Alles besmeurde hun gesjacher, alles schond
hun vuil, deelt in hun zweet en stank, de grond
nu naakt, heeft geen beschoeide voet bekoord.Doch niettemin: natuur blijft overvloed.
Lieflijkste koelte leeft diep in elk ding
en breekt in ‘t westen dof de laatste gloed,o, ochtendlicht springt op in ‘t oosten klaar:
de Heilige Geest broedt op de wereldring
Met warme borst en o! hel vleugelpaar.
Bron:
- De Nederlandse vertaling van het gedicht vond ik op de website Sporen van God., in het artikel Gerard Manley Hopkins en de ecologische theologie. De vertaler is Gabriël Smit.
De nieuwe boreling is bij julie vast in goede handen, ouders met visie op de toekomst.
En de wereld met al haar nare en zware dingen heeft ook een nieuwe generatie leiders nodig en mensen die op een goede en mooie en zuivere manier in het leven gaan. Die hoop, dat jullie kind daar in mag gaan staan…
laat die baby-exit maar snel komen. xx