Altijd nieuw

Yahweh, Yahweh, always pain before a child is born.
Yahweh, Yahweh, still I'm waiting for the dawn. — U2

Deze maand moet het gaan gebeuren. Onze per­soon­lijke Baby-exit zal hopelijk min­der moeiza­am en paniek­erig ver­lopen dan de Brex­it. Er valt in ieder geval weinig over te onder­han­de­len; de baby is nu de enige met beslis­bevoegdheid. En hij heeft nog een paar weken om zijn entree in de wereld te maken.

Het kri­j­gen van een kind is natu­urlijk niets iets wat je zelf even regelt. Maar stop­pen met voor­be­hoedsmid­de­len is voor de meeste mensen, en ook voor ons, wel een bewuste keuze. Vroeger kon ik mensen die deze keuze maak­ten maar moeil­ijk begri­jpen. Ik durfde het ook niet aan.

Hoe kun je het ver­ant­wo­or­den om iemand die nog niet eens bestaat, bloot te stellen aan een ‘beschav­ing’ die elke dag een nieuwe tech­nis­che door­braak oplev­ert, maar wan­hopige vluchtelin­gen laat ver­drinken in de Mid­del­landse Zee? Erg­er nog, ons kind zal bij­dra­gen aan al deze prob­le­men, sim­pel­weg door te delen in onze wel­vaart. Stel je voor, miss­chien koopt hij wel een auto! Miss­chien zal hij gelukza­lig natu­ur­doc­u­men­taires kijken op zijn Sam­sung Galaxy S30, ter­wi­jl de laat­ste ijs­beer langza­am door het ijs zakt.

En zo kan ik nog wel even door­gaan met het opnoe­men van alles wat er ver­keerd is aan de wereld. Tegelijk weet ik dat als we ons kind straks in de ogen kijken, we alles zullen zien wat goed is aan de wereld. Tussen hoop en vrees, dat is hoe iedereen aan het lev­en begint.

Ik kwam onlangs een gedicht tegen dat deze hoop prachtig uit­drukt. Ger­ard Man­ley Hop­kins schreef het in 1877. De oor­spronke­lijke tekst staat op mijn Engelse blog. De zon­sop­gang, een bevalling: “natu­ur bli­jft overvloed”. En nog een lied van U2 om het af te leren.

De wereld is beladen met God’s pracht.
Zij vlamt als van bewogen spiegels ‘t licht,
zij zwelt als olie onder zwaar gewicht
geperst. Hoe kunt gij blind zijn voor die macht?

Ges­lacht­en gin­gen er voor­bij, voort, voort.
Alles besmeurde hun ges­jach­er, alles schond
hun vuil, deelt in hun zweet en stank, de grond
nu naakt, heeft geen beschoei­de voet bekoord.

Doch niet­temin: natu­ur bli­jft overvloed.
Lieflijk­ste koelte leeft diep in elk ding
en breekt in ‘t west­en dof de laat­ste gloed,

o, ocht­endlicht springt op in ‘t oost­en klaar:
de Heilige Geest broedt op de wereldring
Met warme borst en o! hel vleugelpaar.

Bron:

Reacties

  1. De nieuwe borel­ing is bij julie vast in goede han­den, oud­ers met visie op de toekomst.

  2. En de wereld met al haar nare en zware din­gen heeft ook een nieuwe gen­er­atie lei­ders nodig en mensen die op een goede en mooie en zui­v­ere manier in het lev­en gaan. Die hoop, dat jul­lie kind daar in mag gaan staan…
    laat die baby-exit maar snel komen. xx

Reageren is niet mogelijk.