Niemand is vergeten

I hold you in my hands
A little animal
And only some dumb idiot
Would let you go — Keane

Op dierendag wil ik graag een citaat delen dat ik vond in een boek over dieren­recht­en van Andrew Linzey. Het is een visioen dat in de 14e eeuw is opgeschreven door Juliana van Nor­wich — een bij­zon­dere vrouw die als kluizenaar leefde in Enge­land. De tekst (mijn ver­tal­ing) is dus flink oud en gepast mystiek:

Hij toonde me een klein voor­w­erp, de hoeveel­heid van een hazel­noot, in de palm van mijn hand; en het was rond als een bal. Ik beschouwde het met het oog van mijn begrip en dacht: Wat kan dit zijn? En het werd ongeveer aldus beant­wo­ord: Het is alles dat gemaakt is. Ik ver­won­derde me over hoe het kon voortbestaan, want het leek alsof het plot­sel­ing zou kun­nen verd­wi­j­nen – zo klein was het. En ik werd beant­wo­ord in mijn gedacht­en: Het duurt voort, en zal alti­jd voort­duren, omdat God het liefheeft. En zo heeft Alles het Zijn door de liefde van God.

In dit Kleine Ding zag ik drie eigen­schap­pen. De eerste is dat God het heeft gemaakt, de tweede is dat God het liefheeft, de derde dat God het bewaart.

Andrew Linzey merkt hier­na op dat het soms lastig kan zijn om Gods zor­gende hand voor de schep­ping te zien, en dat dit miss­chien komt door­dat wij als zijn afgevaardig­den de han­den niet uit de mouwen steken. Dat is een the­ma dat ook terugk­wam in onze kerk­di­enst van afgelopen zondag.

De dienst stond in het teken van het oogst­feest. In de liturgie las ik dat deze feestdag ooit is ingesteld door de Church of Eng­land om het Lam­mas feest een plaats te geven in de kerk. Lam­mas heeft hele oude papieren en wordt nog steeds gevierd door neo­pa­gan­is­ten. Mijn inter­faith hart werd dus ook weer verwarmd.

De vic­ar las een brief voor van biss­chop Thabo uit Zuid-Afri­ka. Hij heeft dit te zeggen over zorg voor de aarde:

De hoof­doorza­k­en van milieuprob­le­men zijn hebzucht en onver­schil­ligheid — dit zijn bei­de geestelijke prob­le­men. Zow­el het vroegere kolo­niale beleid als het huidi­ge neolib­erale beleid draait om het max­i­malis­eren van winst ten koste van arbei­ders en de aarde.

Denk­end aan de dieren in de bioin­dus­trie en het lev­en dat ver­stikt wordt door ons afval, vind ik deze obser­vatie van de biss­chop ook treffend:

De Bij­bel roept ons op om beheerders van de aarde te zijn, maar ik denk dat het al te laat is. God roept ons nu om genez­ers van de aarde te worden.

Juliana van Nor­wich zag hoe de liefde van God de wereld in stand houdt. Die liefde hebben we nodig om de aarde te genezen. Een gebed van paus Franciscus:

God van liefde, toon ons
onze plaats in deze wereld
als instru­ment van Uw genegenheid
voor alle wezens van deze aarde,
omdat geen enkel door U ver­geten wordt.

Reacties

Reageren is niet mogelijk.