Ik zit samen met Ivan de foto’s te bek­ijken van de vakantie van vorige week. We zijn naar East­bourne geweest, waar mijn oud­ers en brus­jes alle­maal ook waren. We hebben alle­maal leuke din­gen gedaan en lekkere din­gen gegeten. Het leuk­ste waren de witte rot­sen aan de waterkant. Op deze foto zien jul­lie de aantrekkingskracht die dit uitoe­fende op het waaghalz­erige deel van de fam­i­lie. Andere din­gen die het leuk­ste waren, waren de choco­lademelk, de zelfge­maak­te scones, de winkels, het vieren van een dubbele verlov­ing (betr­e­f­fende vier mensen, wel­tev­er­staan) en de oneindi­ge kaas voor­raad. Het mooiste moment was natu­urlijk toen we weer thuiskwa­men en ont­dek­ten dat ons huis niet was leeggeroofd.

Ik heb deze web­site niet erg op de hoogte gehouden de laat­ste tijd, want als je hob­by een­maal je werk is, is de lol er natu­urlijk snel af. Een korte update dus over een paar weken gele­den: Toen ik op een ocht­end alleen thuis was, en in de keuken, is mijn hand­tas gejat uit de woonkamer. Onze voordeur heeft namelijk een hen­del aan de buitenkant, en in die tijd deden we nog niet de deur op slot als we thuis waren. Nu natu­urlijk wel… En de vol­gende dag is toen mijn fiets gejat. Dat was wat min­der schokkend, want de fiet­sen ston­den aan de straat en die van mij stond niet met een ket­tingslot vast. Maar het is een vreemd toe­val dat het vlak na elka­ar gebeurde. Het citaat van John Lennon is hier­bij wel toepas­selijk, hoewel wij er niet veel voorstellingsver­mo­gen voor nodig zullen hebben als het nog even zo doorgaat.

Ivan is opge­groeid tot een recal­ci­trante kat, zoals te zien op boven­staande foto. Hoezeer deze pose ook getu­igt van liefde voor de schone kun­sten en een nette houd­ing met de voor­poot­jes naar bin­nen gevouwen – het is nu een­maal ver­bo­den om op de piano te zitten.

Ik ga hard nadenken over mijn droom voor ons land.

De leestip voor van­daag komt van Fred­dy: ‘Con­test­ed Agron­o­my’ van Sum­berg en Thomp­son (eds).