“De uit­spraak is van Pablo Picas­so: ‘God is bove­nal een kun­ste­naar. Hij bedacht de giraf, de olifant, de mier. Hij heeft nooit geprobeerd een bepaalde sti­jl te vol­gen – Hij maak­te gewoon waar hij zin in had.’”

Ter inspi­ratie post ik dit keer stuk­jes uit een col­umn van Paulo Coel­ho. Het gaat over de kun­st van het proberen. Ik ga zelf de komende tijd proberen om geld te ver­di­enen met het bouwen van web­sites. In tij­den van finan­ciële cri­sis en weinig werk moet je je eigen kansen creëren. In het kad­er hier­van: ken je iemand die een web­site behoefte heeft — stu­ur deze per­soon dan lin­ea rec­ta naar www.maaikehartog.com. ;-)

Uit onze zin om te gaan ontstaat onze weg – wan­neer we echter aan de tocht naar onze droom begin­nen, voe­len we ons heel bang, alsof we alles moeten doen zoals het hoort. Maar, als er geen lev­en gelijk is, wie heeft dan die norm ‘zoals het hoort’ bedacht? Als God de giraf, de olifant en de mier heeft gemaakt, en wij naar Zijn beeld en gelijke­nis proberen te lev­en, waarom zouden we dan een norm willen vol­gen? Een norm behoedt ons soms voor het her­halen van de domme fouten van anderen, maar nor­maal gespro­ken is het vooral een keursli­jf dat ons dwingt om te her­halen wat anderen doen.

Wie doet zoals het hoort, draagt een strop­das die bij zijn sokken past, is ver­plicht mor­gen dezelfde menin­gen te hebben als van­daag. En gebeurt of veran­dert er in de wereld dan nog iets?
Als je er nie­mand mee schaadt, veran­der dan soms eens van mening, doe din­gen die haaks op elka­ar staan zon­der je ervoor te schamen. Dat recht heb je; het kan niet sche­len wat anderen ervan denken – denken doen ze sowieso.

Wees daarom niet bang. Laat het uni­ver­sum bewe­gen, veran­deren, en je zult zien dat je soms ver­steld staat van jezelf. ‘Wat in de ogen van de wereld dwaas is, heeft God uit­gekozen om de wijzen te beschamen’, zegt de apos­tel Paulus.

Bron: Paulo Coel­ho, Als een riv­i­er — Gedacht­en en impressies 1998–2005, uit­gev­er­ij De Arbei­der­spers, Ams­ter­dam, 2006.