Een beroemde schri­jver, een com­mu­ni­ty work­er die mensen bij elka­ar brengt, een suc­cesvolle dier­e­n­ac­tivist, een acupunc­tur­ist, een scenarioschrijver…

Ik kijk op van mijn schrift. Buiten speelt de wind met de lange haren van de berk die voor het raam staat. Bin­nen zit­ten mensen rustig te lezen tussen ein­de­loze rijen boeken. Van­daag ben ik voor de tweede keer in de bib­lio­theek van onze nieuwe woon­plaats. Voor me ligt het boek The Artist’s Way van Julia Cameron. De oefen­ing waar ik mee bezig ben, gaat als vol­gt: “In een per­fecte wereld zou ik stiekem een … willen zijn.”

Julia Cameron’s stelling is dat werken ook spe­len kan zijn. Vol­gens haar is het nooit te laat om een nieuw pad in te slaan. Fred­dy en ik hebben in april weer een nieuwe afs­lag genomen. We zijn vertrokken uit Aberdeen en wonen nu in Read­ing, een stad dicht­bij Lon­den en Oxford. Fred­dy werkt hier aan de uni­ver­siteit. Ik ga voor­lop­ig part-time als kinderop­pas aan de slag, en ben me aan het oriën­teren op vri­jwilliger­swerk en andere club­jes. En ik lees Llewellyn Vaugh­an-Lee (Love is a Fire):

We moeten erachter komen wat ons echt raakt, wat het aller­be­lan­grijk­ste is in ons lev­en, en dan de moed hebben om deze droom uit te lev­en. Carl Jung zei: “Zoek naar wat jou beteke­nis geeft, en neem deze beteke­nis als doel.”

Mijn pen vliegt weer over het papi­er en de lijst groeit. Of ik nu een stu­den­ten­pas­tor, een his­tori­cus of een dier­en­ther­a­peut wil wor­den, ik zal nieuwe din­gen moeten leren en uit­proberen, zon­der enige garantie op suc­ces. Een nieuwe stad is hier­voor de ide­ale set­ting. Met de bib­lio­theek als veilige haven voor mijn dromen.