Vanaf de dag dat we op de pla­neet aankomen, en nog knip­perend het zon­licht instap­pen, is er meer te zien dan we ooit kun­nen zien; meer te doen dan we ooit kun­nen doen. Tij­dens onze omzw­ervin­gen in de omgev­ing, in het kad­er van restau­rantbe- of onder­zoek, zien we regel­matig de meest schat­tige kalf­jes, geit­jes, en jawel, ezelt­jes. Com­pleet betoverd door deze laat­ste jon­gelin­gen, hebben we ze al een plek gegeven in onze verder onbestemde toekom­st­plan­nen. En bij de com­bi­natie ‘nieuw lev­en’ en ezelt­jes hoort natu­urlijk Maria, de Heilige Moed­er, die in Ethiopië het onder­w­erp is van veel legenden.

Behalve dit tafer­eelt­je gaat Moed­erdag hier onge­merkt voorbij.

Bijvoor­beeld over de kinder­ti­jd van Jezus, of de vlucht naar Egypte. Als het om ver­vo­er gaat, pref­er­eert Fred­dy vooral­snog de motor boven een ezelt­je. Sinds vorige week zijn we eige­naar van deze flit­sende Box­er (‘Africa’s Pre­ferred Choice – Made Stronger To Last Longer’, behalve de achter­band want die is al twee keer lek geweest). Het is fijn om eigen ver­vo­er te hebben. Ik moet om de dag naar mijn veld­je, 13 kilo­me­ter rij­den. En Fred­dy is bezig met zijn 60 enquêtes.

Fred­dy en de Boxah

Hij heeft 3 ver­talers gevon­den waarmee hij de regio door crosst. De meeste dagen zijn goed gevuld. De zon die hoog door de saffieren lucht rolt, houdt ons in het ritme van inter­viewen en metin­gen doen.

Een van de ver­talers inven­tariseert de te inter­viewen huishoudens.

Het kraan­t­je van ons huis geeft al een paar dagen geen water meer, met uit­zon­der­ing van een korte oplev­ing in het week­end. Om 12 uur ’s nachts wel­tev­er­staan. De bewak­er zag het als zijn taak om ons hier­van op de hoogte te stellen; het is een won­der dat onze deur nog in haar scharnieren hangt na zijn pogin­gen ons uit bed te kri­j­gen. We zijn hem er dankbaar voor, want de vol­gende ocht­end was het feest alweer voorbij.

Het is goed om na te moeten denken over je water­con­sump­tie. De natu­urlijke hulp­bron­nen waar onze samen­lev­ing op draait zijn niet gratis en al hele­maal niet onbeperkt verkri­jg­baar. In Ned­er­land kan het lijken alsof er genoeg water is om onbe­zorgd te gebruiken, maar onder­tussen is al ons eten ook gepro­duceerd met water uit andere delen van de wereld. Je sais le monde impar­fait; je sais com­ment le chang­er, zingt Angelique Kid­jo. We moeten voor de wereld zor­gen alsof het een baby is. De mensen hebben het kind van Maria niet op waarde geschat en hem uitein­delijk vermoord.

Onze keuzes hebben gevol­gen voor het welz­i­jn van de pla­neet. We lev­en nu een­maal in het­zelfde huis; we ade­men dezelfde lucht als het ezelt­je en het maïs­plan­t­je en de mensen die ervan moeten lev­en. Zij hebben nu al last van onze bij­drage aan de ver­hoogde CO₂ con­cen­tratie, door de regen­val die steeds onregel­matiger wordt. Dat is geen nood­lot met ons als passieve toeschouw­ers. Jezus is opges­taan en daar­door kun­nen wij ook een lev­en lei­den dat goed is en niet gericht is op zoveel mogelijk graaien in de tijd dat we op aarde lev­en. We hebben nu de kans om zuinig te zijn op deze baby. Alsof het een motor is zeg maar.

Wij luis­teren nog maar eens naar de wijze raad uit de Lion King: Som­mi­gen zeggen ‘het is eten of gegeten wor­den’, anderen ‘leef en laat lev­en’. Maar als ze samen over de vlak­te ren­nen, zijn ze het er alle­maal over eens: ‘Neem nooit meer dan je geeft’.

De voor­berei­d­ing is man­nen­werk, daar­na begint het echte meten…