St. Gebre Man­fus Kid­dus preek­te voor de dieren in de woesti­jn. Dat alleen al zou hem natu­urlijk nomineren voor heilige, maar de beste man maak­te het nog mooier. Op een dag zag hij een vogel die bij­na doo­dg­ing van de dorst. Hij pak­te de vogel op en liet hem het water uit zijn oog drinken. Op afbeeldin­gen is ami­cus Kid­dus meestal omringd door dieren.

De vogels in onze tuin lijken geen behoefte te hebben aan de tra­nen uit onze ogen. Wijzelf komen met wijs beleid ook goed rond op waterge­bied. Als ik bij het kraan­t­je een fles sta te vullen, komt er onver­mi­jdelijk een kam­peergevoel boven­dri­jven. De geur van het nat­te gras, een warme zon, en klaterend water dat vrolijk de fles in stroomt. Het feit dat het stroomt is aan­lei­d­ing om alle water­houdende vat­en tot de rand te vullen, want het kan zomaar een halve dag niet stromen. Inmid­dels stroomt het wel bij­na elke dag een keer uit de hemel, want de kleine regen­ti­jd lijkt nu door te zetten.

Als het regent, regent het ook goed.

Maar natu­urlijk mag ons huidi­ge riante lev­en­t­je de titel kam­peren niet dra­gen. 10 m²hoog en droog, een prachtig bed, beelderig vlo­erkleed, kookpit­je… en onze grote trots: de zelfge­bouwde kast.

Is het geen plaat­je, onze kast met orig­inele Ethiopis­che made-in-Chi­na koffiekopjes?

Ik heb tot nu toe alti­jd onder­schat hoe waarde­vol een kast is. Het geeft wat niveau aan je bestaan. Din­gen kri­j­gen een plaats in de ruimte en niet alleen in je tas. De aankoop van de twee planken was een ware hap­pen­ing. Als St. Kid­dus omgeven door een schare vol­gelin­gen, kiddo’s in dit geval, probeer­den wij in ons beste Amhar­ic (woor­den­schat: 5 woor­den) duidelijk te mak­en aan de tim­mer­man dat we of een oude kast, of losse planken wilden. Gelukkig kwam er al snel iemand langs die Engels kon, en die heeft de trans­ac­tie verder in goede banen geleid.

Even de kussens wat dun­ner maken.

Naast deze huishoudelijke ver­wik­kelin­gen zijn we alle­bei bezig met het doel van ons verbli­jf hier, onze afs­tudeeron­der­zoeken. Dat is vooral­snog een stuk min­der inter­es­sant, omdat het alle­maal nog in voor­berei­dende fase is. Fred­dy heeft een werk­plek gekre­gen in het Agri­cul­tur­al Office, en wel het niet in gebruik zijnde ‘knowl­edge cen­tre’, hier om de hoek. Daar is hij bezig met infor­matie verza­me­len en een enquête schri­jven voor het inter­viewen van mensen. Als hob­by studeert hij Amhar­ic (of Amha­ri­na zoals dat heet in het Amharina).

Zelf ga ik bodem en water inter­viewen, op veld­jes waar exper­i­menteel maïs wordt geza­aid en geïr­rigeerd. Het water komt uit put­ten die regen­wa­ter verza­me­len. De vraag is welke zaaidichtheid (planten per m2) haal­baar is voor een bepaalde hoeveel­heid irri­gatie, en hoeveel water er eigen­lijk wordt verza­meld door die put­ten. De maïs wordt waarschi­jn­lijk vol­gende week geza­aid, dan gaan de metin­gen beginnen.

Van­daag hebben we het schaarse water gebruikt om lekker de was te doen. Mensen zon­der eigen water­voorzien­ing, buiten de stad maar ook wel hier in Ala­ba, halen alti­jd water bij een put. Je ziet dan ezelt­jes lopen met twee grote gele jer­rycans op hun rug. Dan kan ik me voorstellen dat je de was liev­er in de riv­i­er doet, ook al is die nu gere­duceerd tot een mod­derig plas­je. Anders kost het toch algauw 2 ezelsreizen.

Wasvrouw

Was­man

Water is broodnodig, de regen is elk jaar weer een voor­waarde voor het groeien van het voed­sel. Zon­der regen is het enige wat nog rest preken in de woesti­jn, of beter huilen. In de geschiede­nis van Ethiopië zijn er heel wat dorstige tra­nen gevallen, die zelfs geen vogelt­je kon­den voeden.