Om deze ver­haalt­jes ook in het metafy­sis­che domein beteke­nis te geven, zullen wij elke keer een Ethiopis­che heilige voorstellen. De eerste de beste is St. Eosta­teos, ook bek­end als St. Thad­deus. Er wordt gezegd dat hij op drie grote ste­nen door de Nijl stroomop­waarts werd gedra­gen en zo in Ethiopië aankwam. Het water bleef hem ook daar­na gehoorza­men; als hij een riv­i­er of meer moest over­steken, week het water voor hem terug.

Jaren en jaren lat­er werd er gezegd dat twee St. Uden­ten in een ijz­eren kist met de snel­heid van het gelu­id stroomop­waarts over de Nijl vlo­gen en zo in Ethiopië aankwa­men. Onder­weg zagen ze een ronde maan opkomen en zichzelf weer­spiege­len in het water onder hen.

Een­maal op de grond reden zij door de koele strat­en van nachtelijk Addis Abe­ba. Weinig ver­moed­den ze nog van de nieuwe taal met bijbe­horend schrift die zij de komende tijd zouden gebruiken, of de heer­lijke koffie op elke straathoek (ja ze had­den zich inder­daad heel slecht ingelezen, maar wat wil je met zo’n hec­tis­che voorbereidingstijd…).

De week die hierop vol­gde werd vooral besteed aan reizen en inburg­eren. Op het plaat­je is te zien waar de St. Uden­ten nu zijn: de A staat voor Ala­ba Kuli­to, het stad­je waar zij de komende maan­den zullen wonen.

Vol­gende week kri­j­gen ze een eigen plek­je, een kamer op een com­pound. Tot die tijd is het hotel­let­je de thuis­ba­sis, waar Fred­dy hier hard werkt aan zijn scriptie:

De eerste hobbels zijn genomen, de eerste zee overgesto­ken, en dat alles ging opmerke­lijk vloeiend. Na een paar dagen hier hebben we van­daag Pasen gevierd met een fam­i­lie in Ala­ba (door­dat Ethiopië de oor­spronke­lijke Juli­aanse kalen­der gebruikt, lopen de kalen­ders niet hele­maal gelijk). Deze mensen waren we tegengekomen door­dat ons inter­net het niet deed. Een restau­rant man­ag­er waar we ook vriend­schap mee ges­loten hebben, heeft ons gis­ter­avond de vier­ing van de Ortho­doxe  kerk lat­en zien, waar ze de hele nacht in witte gewaden zon­gen en baden. Behulpza­amheid en Gastvri­jheid hebben zich aan ons voorgesteld en mak­en de prak­tis­che strubbelin­gen goed te overzien. Het lijkt alsof ons pad wordt gebaand en prob­le­men voor ons terug wijken.

We zien al de gevol­gen van te weinig onder­wi­js: deze arme drom­mel heeft nooit geleerd dat kolib­ries hele­maal niet voorkomen in Afrika.