Krap een maand na ons vertrek begint het in Madagascar eindelijk weer spannend te worden. Nog niet het niveau van rollende koppen over de Haagse straatkeitjes, maar het gaat erop lijken nu ook daar enge militairen zijn opgestaan. Het was wel een verrassing om bijna de complete pagina 3 van de Trouw gevuld te zien met dit nieuws. Hopelijk kan het allemaal zonder bloedvergieten geregeld worden en gaat Onrzwazwa (Britse aanduiding voor de olijke dj) een keer serieus aan democratie doen.

Het postkantoor, digitaal nog prima bereikbaar.
Hoe fijn het ook is om de krant weer gewoon te kunnen lezen zonder commentaar van Henk en Ingrid onderaan elke pagina, er is ook weer werk dat op ons wacht. Zoals het opvullen van mijn nieuwe kamertje in Wageningen. Een strooptocht door de kringloopwinkel leverde me een spiegel, een vergiet, een IKEA-garde, een afwasborstel, een jetser, 2 nutteloze plakboeken en een mega-tafel op. Hierna moest ik op zoek naar papiergeld om het zootje te kunnen betalen. De confrontatie met de overbevolking van onze planeet, om precies te zijn bij de geldautomaat in de Hema, deed me besluiten om naar het postkantoor te gaan. Daar zijn immers maar liefst 3 geldautomaten van de Postbank. O nee, dat is ING geworden, en verhuisd uit het postkantoor. Wel, naar de ING dan. Maar nu ik hier toch ben, ga ik even postzegels kopen. Huh, het postkantoor?
Dat is het moment waarop het beeld begint te flikkeren en de straat om mij heen draait als een op hol geslagen Google street view.
Langzaam dringt het besef door — het postkantoor, inclusief zijn oranje geldautomaten die vroeger blauw waren, wordt hier niet meer gevonden. Welkom in de verwarrende werkelijkheid waarin change en achteruitgang niet van elkaar te onderscheiden zijn.