Het oppervlak van de rivier is constant in beweging. Een groepje eenden snelt langs, dobberend in de stroming. Het water kolkt om de stenen die een uitloper in de rivier vormen. Binnen enkele kilometers zal het water bij de zee uitkomen. We zijn vast van plan om deze tocht een keer met een kano te maken. Maar voor nu lopen we langs de oever. We zijn bij de Dee, een van de rivieren waar de naam van Aberdeen naar verwijst. Drie maanden geleden streken we neer in deze stad in het noordoosten van Schotland.
Bridge of Dee
Het is weer even wennen aan de drukke wegen met grote bussen en smalle of niet bestaande fietsstroken, maar onze jaren in Gillingham hebben ons al behoorlijk assertief gemaakt op de fiets. We hebben een gezellig huisje met een gedeelde achtertuin, waar Ivan lekker kan rondstruinen. Mijn dagen vullen zich met freelance werk en sollicitaties, iets dat soms onzekerheid en spanning met zich meebrengt. Het is heerlijk om op fietsafstand van de zee te wonen. Meeuwen, zeehonden, zelfs dolfijnen hebben we uit de verte al gezien.
We hebben ons aangesloten bij Queen’s Cross Church, een gastvrije gemeente waar we ons direct thuis voelden. Ik was helemaal blij toen ik hoorde dat er in oktober een speciale kerkdienst voor/over dieren zal zijn. Ik kon het niet laten om mijn ideeën over Gods hart voor dieren te delen met de voorganger. Tijdens een gezellige maaltijd bij ons thuis stelde hij voor dat ik kon meedenken over de invulling van de dienst. Zijn benadering is om bescheiden te zijn over onze plaats binnen de schepping. Ik ga tijdens de dienst waarschijnlijk vertellen waarom ik voor een plantaardig dieet heb gekozen. Een mooie kans!
Nu we hier zo bij de rivier lopen, moet ik denken aan een spreuk uit de Tao Te Ching, een boek waar ik pas in begonnen ben. Het is een oud Chinees geschrift uit de vierde eeuw v Chr. dat bestaat uit korte gedichten die een bepaalde wijsheid willen overbrengen. De schoonheid van de tekst zit verscholen in het oorspronkelijke Chinees. Het stromende water doet me denken aan de spreuk die in de foto boven deze blog staat. Het betekent zoiets als ‘de hoogste uitmuntendheid is als water’. De tekst legt verder uit waarom we water als voorbeeld kunnen nemen voor een goed leven: “Het geeft leven aan alles, zonder inspanning. Het stroomt naar de nederigste plaatsen.”
Starend naar de glinsterende golven die over elkaar heen buitelen, zie ik mezelf opeens in die kano, middenin de rivier. Krampachtig duw ik de peddel door het water terwijl ik probeer te besluiten welke kant ik op wil. Het water maakt zich daar niet druk om. Het is gewoon zichzelf, en doet daardoor precies waarvoor het geschikt is. Nu ik nog…