De wolken kleuren langzaam oranje, maar de lucht is nog blauw. Ik zie het allemaal door een klein raampje, en de helft van mijn uitzicht wordt ingenomen door een vliegtuigvleugel. Vandaag vlieg ik naar Dhaka, Bangladesh. Ik ga 2 weken assisteren bij een review van een aantal projecten in de kledingindustrie. Het voelt als het begin van een nieuwe Maaike: de development consultant die routineus de wereld afreist. Vooralsnog ben ik niet heel routineus, maar wel redelijk op mijn gemak.
De afgelopen dagen heb ik met Freddy doorgebracht in ons huisje. Dat klinkt niet heel spectaculair, maar dat was het toch. Hij is namelijk 5 weken in Madagascar geweest (dat heb ik niet eerder op de website gemeld i.v.m. mijn gevoel van veiligheid). Ivan is direct op dieet gezet, omdat Freddy hem te dik vond. Waarschijnlijk het dubbele effect van een uitdijende Ivan en de magere katjes in Madagascar.
Ik heb ook nog even extra genoten van het begin van de zomer. De wisselvalligheid en de overgangen van koel naar zonnig – en andersom. Nu bereid ik mij mentaal voor op het monsoon-seizoen in Bangladesh, volgens de Lonely Planet ‘unbearably hot’… Gelukkig houdt mijn nieuwe reisstijl ook in dat er niet geknibbeld wordt op hotelkosten, dus het zal voor mij vast wel dragelijk zijn.
De projecten waar het over gaat, worden deels gefinancieerd door DFID, het ontwikkelingspotje van de Britse overheid. Ze zijn gericht op een goede human resource management van kledingfabrieken: rechten van werkers, veiligheid, gezondheidszorg, vakbonden. Dit gebeurt vooral door het trainen en ondersteunen van het management.
De kledingindustrie in Bangladesh is enorm aan het groeien. Iedereen herinnert zich nog wel de ramp van Rana Plaza in 2013. Na dit ongeluk hebben de grote merken zich verenigd om eisen te stellen aan de veiligheid van de fabrieken. Dit was een tijdelijke overeenkomst die dit jaar afloopt. Het is nog niet duidelijk of de veiligheid nu echt is verbeterd. En natuurlijk is er meer nodig om de industrie menswaardiger te maken; de werkers moeten zelf kunnen opkomen voor hun rechten.
Het lijkt me heel interessant om de verhalen over deze projecten te horen en een paar van de fabrieken te bezoeken. Met een beetje geluk zie ik ook nog wat van de stad, volgens de verhalen een overweldigende smeltkroes van mensen waar je constant in de file staat. Eerst nog een paar uur vliegen, eindelijk de laatste Hunger Games kijken, terwijl de wereld onder mij door draait en de maan het allemaal rustig aankijkt.
Hee Maaike,
supertof dat je dit doet!
heb je tijd om tijdens je verblijf te bloggen? ik hou het in de gaten.
hou je veilig ;)
Wow! Goede reis! Lijkt me erg interessant ja!
Goede reis en tijd! En idd een super interessante vraag, benieuwd naar je vondsten.