De Brit­ten bli­jven ons ver­rassen met hun gekke gewoontes. Zo kwa­men we er onlangs achter dat de dag voor aswoens­dag hier ‘Pan­cake Day’ heet. Er wor­den com­plete pan­cake races geor­gan­iseerd, waar­bij de deel­ne­mers tij­dens het ren­nen een pan­nenkoek op en neer gooien in een koeken­pan. Wij zijn alti­jd wel in voor pan­nenkoeken, dus mor­gen zullen ze vast op het menu staan. En dan gaat de vas­ten­ti­jd voor chris­te­nen weer beginnen.

Voor inspi­ratie over vas­ten ga ik alti­jd te rade bij Mahat­ma Gand­hi. Hij stond erom bek­end dat hij vas­ten inzette als een mid­del om vrede te bren­gen tussen ver­schil­lende groepen. Er is op wikipedia zelfs een lijst van deze inci­den­ten. Een van deze ver­halen wordt verteld in de film over zijn lev­en. Na de geweld­loze en suc­cesvolle stri­jd tegen de Brit­ten was de vrede in India ver te zoeken. Er was grote onenigheid tussen hin­does en moslims, omdat bei­de groepen bang waren dat de ander hen zou onder­drukken als ze de kans kre­gen. Er brak­en grote rellen uit in Del­hi. Gand­hi had de mensen niet meer in de hand en wist dat hij als lei­der alleen nog zichzelf in de stri­jd kon gooien. Hij kondigde aan dat hij niet meer zou eten tot­dat de twee groepen zouden beloven om te stop­pen met het geweld. Gand­hi was geliefd bij alle Indiërs, of ze nu hin­doe of moslim waren, en het feit dat hij zou kun­nen ster­ven als zij zich niet gedroe­gen, maak­te bin­nen drie weken een einde aan de rellen.

Helaas kon zelfs Gand­hi de diepe kloof tussen moslims en hin­does niet dicht­en. Tot zijn grote ver­dri­et werd het islami­tis­che Pak­istan uitein­delijk geschei­den van India. Hierop vol­gden mas­sale migratie­stromen die gepaard gin­gen met veel geweld en veel doden aan bei­de kan­ten. Tot op de dag van van­daag is er in India veel religieus geweld.

Het voor­beeld van Gand­hi laat wel zien hoe het werken aan vrede eruit ziet. Hij brak de muren van vijand­schap, niet door er met een sloop­ko­gel tege­naan te gaan, maar door zichzelf ultiem kwets­baar te mak­en. Hier­door smolten de muren weg die mensen in hun hart had­den opgetrokken. In zijn auto­bi­ografie vin­den we nog een paar tips over vas­ten. Het is bijvoor­beeld belan­grijk dat je geest met je lichaam meew­erkt. Als je con­stant bli­jft ver­lan­gen naar het eten dat je jezelf ontzegt, dient vas­ten geen enkel doel. Het begint alle­maal bij je gedacht­en en waar je je op focust.

In de komende vas­ten­ti­jd wil ik voor mezelf nadenken over de kracht van liefde tegen­over haat. Ik ben nog steeds aan het lezen in het boek ‘Atone­ment, Jus­tice and Peace’ van Dar­rin W. Sny­der Belousek. Naar aan­lei­d­ing van Belousek’s visie op ver­zoen­ing zal ik de komende tijd een aan­tal ver­halen delen die te mak­en hebben met deze tekst uit de brief van Paulus aan Efeze:

Hij is onze vrede, hij die met zijn dood de twee werelden één heeft gemaakt, de muur van vijand­schap ertussen heeft afgebroken.

Efeze 2, 14

En — wij zijn Ghan­di niet, dus smullen we mor­gen eerst ons buik­je rond met een stapel Engelse pancakes.