2015 wordt een heel leuk en span­nend jaar. De Verenigde Naties (wij alle­maal dus) gaan weer om de tafel om ontwik­kel­ings­doe­len vast te stellen. Kent u de Mil­len­ni­um Devel­op­ment Goals nog? De logoot­jes hieron­der lat­en vast wel een bel­let­je rinke­len. Jaren­lang was dit de kap­stok van het ontwik­kel­ingswerk. Maar bij een doel hoort natu­urlijk ook een dead­line, en die datum hebben we nu bereikt. Het is 2015, en de bal­ans wordt opge­maakt: Hoe hebben we gesco­ord en welke nieuwe doe­len kun­nen we stellen?

Mil­len­ni­um Devel­op­ment Goals

Het laat­ste MDG rap­port is niet onverdeeld posi­tief. Dat was miss­chien ook te verwacht­en, als het eerste doel al luidt “Uit­ban­ning van extreme armoede en honger”. De armoede­ci­jfers zijn gehalveerd, en ook op de andere doe­len is vooruit­gang geboekt. Maar de resul­tat­en zijn ongelijk verdeeld over de wereld. In 2010 woonde een derde van de extreem arme mensen in India. Een derde! De over­weldigende meerder­heid van arme mensen woont in Zuid-Azie en Sub-Sahara Afrika.

Tegen­over deze cijfers kun­nen de MDGs overkomen als te opti­mistisch en sim­plis­tisch. Maar het opstellen van zulke grootschalige doe­len is in feite onver­mi­jdelijk. Het komt voort uit het besef dat onze samen­lev­ing, onze menselijke fam­i­lie, onher­roe­pelijk met elka­ar ver­bon­den is. Door de glob­ale economie, migratie, inter­net, etcetera. Boven­di­en lev­en we op dezelfde pla­neet en hebben we last van elka­ars milieu­vervuil­ing. Nadenken over doe­len is een manier om mensen bij elka­ar te kri­j­gen. Regeringslei­ders, bedri­jven, aca­d­e­mi­ci, en nu voor het eerst op deze schaal ook de ‘gewone’ mensen. Een uitkomst hier­van is bijvoor­beeld het rap­port A mil­lion voic­es: The world we want.

Wat dit jaar zo bij­zon­der maakt, is dat dit pro­ces in sep­tem­ber wordt afgerond, en dat er dan nieuwe doe­len zullen zijn: De Sus­tain­able Devel­op­ment Goals. Ban Ki-moon heeft het jaar ingelu­id met een pub­li­catie. Dit zijn een aan­tal thema’s die mij hierin opvielen:

Kli­maatveran­der­ing. De mensen die het zwaarst getrof­fen wor­den door kli­maatveran­der­ing wonen in ontwik­kel­ings­lan­den. Kijk bijvoor­beeld maar naar Malawi, waar na twee jaren droogte nu zware over­stro­min­gen zijn. Dit is een prob­leem waar wereld­wi­jde samen­werk­ing de enige weg vooruit is.

Waardigheid. Ontwik­kel­ing is voor iedereen. Een doel is pas bereikt als het bereikt is voor alle groepen in de samen­lev­ing. Dit betekent dat er niet gedis­crim­i­neerd wordt op din­gen als ges­lacht, hand­i­caps of ethniciteit.

Data rev­o­lu­tie. De mogelijkhe­den om data te verza­me­len, analy­seren en pre­sen­teren wor­den steeds grot­er. Hier wordt al veel gebruik van gemaakt door ontwik­kel­ing­sor­gan­isaties. Als de data ook open­lijk toe­ganke­lijk is, lei­dt het tot meer transparantie en ver­ant­wo­ord­ing over de voort­gang van de doelen.

In het voors­tel van de Open Werk­groep staan maar lief­st 17 Sus­tain­able Devel­op­ment Goals. Daar kun­nen we wel weer 15 jaar mee vooruit!

P.S: Een voor­beeld van een ontwik­kel­ings­the­ma dat nu voor Ned­er­land heel actueel is, is migratie. Ik denk dat de EO-serie van deze week wat dat betre­ft heel inter­es­sant is.