Deze ongeluksdag begon al vroeg en dramatisch. Niet voor ons in onze veilige bedjes, hoewel we wel wakker werden van de commotie. Maar de huisgenoot die in elkaar geslagen en beroofd om 4 uur thuis wist te komen, had een iets hectischer ochtend. De combinatie nachtelijk Tana, teveel drinken en alleen op pad is ook niet de meest verstandige. Je hebt nu eenmaal steden als Antsirabe, waar ik mij na het veldwerk aan laafde en waar deze toegetakelde huisgenoot ook zijn meeste tijd doorbrengt, en wereldsteden als Tana. Omdat ik samen met hem weer naar ons provinciestadje zou reizen, is dat uitgesteld tot morgen. Je leven wagen in een gammel busje is misschien ook niet zo’n goed idee op een dag als vandaag…

Pannenkoeken van Freddy — de meest zekere bron van energie
De afgelopen week heb ik wat energie verzameld in Tana, om na de interviews de gegevens voor mijn onderzoek te gaan verwerken. Dagen met als moeilijkste vraag “waar eten we”, en met een haardvuurtje om ’s avonds te kou te verdrijven. Als ik dacht hier dichter bij het politieke vuur te zitten, had ik het toch mis. De krant is een paar uur eerder verkrijgbaar dan in Antsirabe, maar verder precies hetzelfde. En de mensen in de stad zijn net zo politiek gedesinteresseerd als iedereen. Of zijn ze misschien vooral gedesillusioneerd?
In 2002 liep de hele stad uit om samen met Ravolomanana het leger van de toenmalige president tot buigen te dwingen. Bij de demonstraties vielen geen doden, de ammunitie van het leger beperkte zich tot water en rubber. Er heerste een hoopvolle stemming, hele families picknickten op straat. Maar Ravolomanana heeft zwaar teleurgesteld. Hij heeft weliswaar mooie wegen aangelegd, maar bestuurde het land alsof het zijn bedrijf was. Waarvan hijzelf natuurlijk de meeste winst opstreek.
En sinds januari 2009 is er dan Andry Rajoelina, de jonge frisse wind. Die absoluut geen ervaring met het leger heeft en angst en terreur zaait. Op 20 mei dit jaar, vlak voor wij hier landden, was de laatste grote manifestatie tegen zijn regering. Hierbij heeft het leger fors ingegrepen, met doden en ‘verdwijningen’ als gevolg. Dan laat je het wel om je te stem te verheffen.

De diepgang van media is ook hier omgekeerd evenredig aan de font size.
En ondertussen vergadert de politiek maar door. Vandaag wordt er weer eens een akkoord getekend over een nieuwe, meerpartijdige overgangsregering. Een democratisch gekozen regering vormen kan in Nederland dan lastig zijn, op dit mini-continent met meer dan 100 politieke partijen en een immer sluimerende etnische strijd, is het schier onmogelijk. Bovendien kan men zich afvragen of het een goed idee is om dat akkoord vandaag te ondertekenen. Dat doet het weekblad op de foto tenminste.
Bijgelovigheid en politiek lijkt me geen werkbare combinatie. Zoals het er nu uitziet, is vrijdag de 13e ook niet de enige dag die ongeluk veroorzaakt in dit land. Ik geloof het allemaal wel, en sta op het punt om ook maar politiek gedesinteresseerd te worden. Het blijft spannend op dit mooie eiland, waar niets is wat het lijkt.
Ha Maaike,
ik wist helemaal niet dat ik kon commentariseren op elk verhaal dat je hebt gemaakt. Dat ga ik niet met terugwerkende kracht doen hoor, wees gerust :P. Politiek, tja, ik ben er nog niet uit.…. het is me toch wat.… tja wat?
Succes met alles.
T
He Maaike,
leuke blog! Gaat alles verder goed met je? Hou je het nog een beetje vol daar? Succes!
Jurjen