Ik heb onlangs een paar aflev­erin­gen bekeken van het VPRO pro­gram­ma De Hok­jes­man. Op mild iro­nis­che wijze wor­den ver­schil­lende groepen Ned­er­lan­ders onder de loep genomen, waar­bij eigen­lijk alti­jd blijkt dat het hok­je veelk­leuriger is dan je van een hok­je zou verwacht­en. In de aflev­er­ing over ‘Dieren­vrien­den’ was de Hok­jes­man op een huis­dieren­beurs, waar mensen onder het genot van een ham­burg­er de liefde voor het dier vier­den. Een mevrouw verkocht een cocon waar je een klein huis­di­er in kunt begraven: “Een waardig afscheid”.

De kip­pen die op dit moment mas­saal wor­den afge­maakt omdat er vogel­griep is uit­ge­bro­ken, kun­nen daar alleen maar van dromen. Ruimin­gen zijn het onver­mi­jdelijke gevolg van een doorge­draaide bio-indus­trie. Virussen ver­sprei­den en ontwikke­len zich in groot tem­po en tre­f­fen enorme aan­tallen dieren. Vee­houd­er­ij heeft in Ned­er­land allang niets meer te mak­en met Ot en Sien. Toen ik in Corn­wall was vertelde de vrouw van de con­sul­tant dat ze bij­na nieuwe kip­pen ging kopen. Toen het stel dat ze had van de leg raak­te door hun leefti­jd hebben ze nog een half jaar geleefd. Zij gunde de kip­pen hun pen­sioen maar bij een grootschalige boerder­ij moet je daar natu­urlijk niet om komen. Keuzes wor­den gemaakt op basis van economis­che afweg­in­gen en de grote meerder­heid van de bevolk­ing is niet bereid meer te betal­en voor hun vlees. In de jaren vijftig was het nor­maal of 1 of 2 keer per week vlees te eten, wat is het prob­leem om hier weer naar terug te gaan?

Ik vind dat vleeseters op zijn minst real­is­tisch moeten zijn en ken­nis moeten nemen van hoe de koeien, kip­pen en varkens hun lev­en door­bren­gen. Dat is niet ingewikkeld want de gruwe­len van de bio-indus­trie zijn veelvuldig in beeld gebracht. Op de web­site van 269life staan wat film­p­jes uit Ned­er­land. Zelf wil ik daar niet naar kijken. De beelden die de Hok­jes­man maak­te zijn al hartver­scheurend genoeg. Hij ging met Rem­co Stun­nen­berg naar een koni­j­nen­stal. Dode koni­j­nen lagen daar te rot­ten tussen hun (half) lev­ende soortgenoten. Aan het einde van de aflev­er­ing blijkt dat Rem­co een dood koni­jn heeft meegenomen. De cocon van de huishoud­beurs komt nu goed van pas, want er wordt een daad gesteld. Dit koni­jn kri­jgt een begrafe­nis en een kruis op zijn graf:

Het is gezien… het is niet onopge­merkt gebleven.