In Ned­er­land is de kleur oran­je op het moment behoor­lijk dom­i­nant, zo niet in het straat­beeld dan toch wel in ieders gedacht­en. Mada­gas­car heeft een dergelijke peri­ode ongeveer een jaar gele­den meege­maakt. Op 26 jan­u­ari 2009 begon de rev­o­lu­tie van Andry Rajoeli­na, en deze had oran­je als huis­merk, de ‘kleur van de vrede’. Op het moment is Rajoeli­na de zelf-uit­geroepen pres­i­dent, inter­na­tion­aal wordt zijn ‘over­gangs-regering’ vri­jwel niet erk­end. Offi­cieel ver­keert Mada­gas­car in een poli­tieke cri­sis. Hoog tijd dus voor een inlei­d­ing in het hooggevoelige onder­w­erp: Politiek!

Voor de argeloze bezoek­er van het land zijn de span­nin­gen nauwelijks merk­baar. Op het moment ben ik nog vrij argeloos, ook omdat ik zelf geen getu­ige ben geweest van het lev­en voor ‘de cri­sis’. Het is daarom inter­es­sant om te prat­en met mensen die niet tevre­den zijn met de huidi­ge sit­u­atie. Omdat deze mening gevaar­lijk kan zijn, zal ik de iden­titeit van mijn gesprekspart­ner niet weergeven, maar verder schri­jven met de stem van deze persoon:

“Wat is er gebeurd vooraf aan de rev­o­lu­tie? Raval­o­manana was onze pres­i­dent sinds 2002. Zijn voor­ganger Rat­sir­a­ka is nu in ballingschap in Frankrijk. Maar deze voor­ganger bli­jft een geduchte tegen­stander, dat blijkt uit de gebeurtenis­sen van 2008. In dat jaar wordt Andry Rajoeli­na burge­meester van de hoofd­stad. Hij is DJ geweest en heeft nu een radio- en tv-sta­tion ‘Viva’. Op deze zen­der is op goede dag een oproep te horen van oud-pres­i­dent Rat­sir­a­ka. Het laat zich raden waar deze toe oproept: Een rev­o­lu­tie tegen de huidi­ge regering. Nu is de persvri­jheid in Mada­gas­car niet zeer heilig, en pres­i­dent Raval­o­manana gebiedt de sluit­ing van ‘Viva’. Dit is vuur in het kruit­vat, en er breken enorme rellen uit.

“Zelf heb ik niet met deze demon­straties meegedaan. Als het alleen om het ope­nen van ‘Viva’ ging, zou ik het ermee eens geweest zijn. Maar dit ging veel verder, het was Rajoelina’s onde­moc­ra­tis­che gooi naar de macht. Zijn aan­hang­ers vernield­en en plun­der­den winkels en het radio­sta­tion van de regering.

“Ik was vóór de cri­sis van 2009 geen fan van Raval­o­manana, de vorige pres­i­dent die nu is afgezet. Hij heeft zek­er fouten gemaakt, maar aan de andere kant heeft hij dat ook erk­end. Ondanks dat ik kri­tiek op hem had, was hij geen slechte pres­i­dent. Wat er nu is gebeurd, is een onder­mi­jn­ing van de democ­ra­tie. Door de rellen en het geweld zijn veel mensen hun baan kwi­jt ger­aakt, daarom zie je nu zoveel straatverkop­ers en zwervers. De armoede is echt toegenomen sinds de cri­sis. Rajoeli­na is bezig met het bouwen van een groot plein, ter­wi­jl veel mensen hier niet weten of ze vanavond iets te eten hebben.”

De geschiede­nis wordt geschreven vanu­it ver­schil­lende gezicht­spun­ten. We horen ook ent­hou­si­aste gelu­iden over Rajoeli­na, 35 jaar oud, en het gevoel van ‘change’ dat heerst onder de jeugd. Zelf ga ik er meestal maar vanu­it dat de werke­lijkheid ingewikkelder is dan de meest com­plete beschri­jv­ing. Voor­lop­ig bli­jven we gewoon vra­gen stellen en kran­ten lezen…