In Nederland is de kleur oranje op het moment behoorlijk dominant, zo niet in het straatbeeld dan toch wel in ieders gedachten. Madagascar heeft een dergelijke periode ongeveer een jaar geleden meegemaakt. Op 26 januari 2009 begon de revolutie van Andry Rajoelina, en deze had oranje als huismerk, de ‘kleur van de vrede’. Op het moment is Rajoelina de zelf-uitgeroepen president, internationaal wordt zijn ‘overgangs-regering’ vrijwel niet erkend. Officieel verkeert Madagascar in een politieke crisis. Hoog tijd dus voor een inleiding in het hooggevoelige onderwerp: Politiek!
Voor de argeloze bezoeker van het land zijn de spanningen nauwelijks merkbaar. Op het moment ben ik nog vrij argeloos, ook omdat ik zelf geen getuige ben geweest van het leven voor ‘de crisis’. Het is daarom interessant om te praten met mensen die niet tevreden zijn met de huidige situatie. Omdat deze mening gevaarlijk kan zijn, zal ik de identiteit van mijn gesprekspartner niet weergeven, maar verder schrijven met de stem van deze persoon:
“Wat is er gebeurd vooraf aan de revolutie? Ravalomanana was onze president sinds 2002. Zijn voorganger Ratsiraka is nu in ballingschap in Frankrijk. Maar deze voorganger blijft een geduchte tegenstander, dat blijkt uit de gebeurtenissen van 2008. In dat jaar wordt Andry Rajoelina burgemeester van de hoofdstad. Hij is DJ geweest en heeft nu een radio- en tv-station ‘Viva’. Op deze zender is op goede dag een oproep te horen van oud-president Ratsiraka. Het laat zich raden waar deze toe oproept: Een revolutie tegen de huidige regering. Nu is de persvrijheid in Madagascar niet zeer heilig, en president Ravalomanana gebiedt de sluiting van ‘Viva’. Dit is vuur in het kruitvat, en er breken enorme rellen uit.
“Zelf heb ik niet met deze demonstraties meegedaan. Als het alleen om het openen van ‘Viva’ ging, zou ik het ermee eens geweest zijn. Maar dit ging veel verder, het was Rajoelina’s ondemocratische gooi naar de macht. Zijn aanhangers vernielden en plunderden winkels en het radiostation van de regering.
“Ik was vóór de crisis van 2009 geen fan van Ravalomanana, de vorige president die nu is afgezet. Hij heeft zeker fouten gemaakt, maar aan de andere kant heeft hij dat ook erkend. Ondanks dat ik kritiek op hem had, was hij geen slechte president. Wat er nu is gebeurd, is een ondermijning van de democratie. Door de rellen en het geweld zijn veel mensen hun baan kwijt geraakt, daarom zie je nu zoveel straatverkopers en zwervers. De armoede is echt toegenomen sinds de crisis. Rajoelina is bezig met het bouwen van een groot plein, terwijl veel mensen hier niet weten of ze vanavond iets te eten hebben.”
De geschiedenis wordt geschreven vanuit verschillende gezichtspunten. We horen ook enthousiaste geluiden over Rajoelina, 35 jaar oud, en het gevoel van ‘change’ dat heerst onder de jeugd. Zelf ga ik er meestal maar vanuit dat de werkelijkheid ingewikkelder is dan de meest complete beschrijving. Voorlopig blijven we gewoon vragen stellen en kranten lezen…