Deze week was ik in Cornwall. De consultant die deel uitmaakt van het projectteam woont daar en werkt vanuit huis. Ik ben er een paar dagen geweest om aan een rapport te werken. Cornwall is de uiterste zuidwestelijke punt van de UK, een treinreis van ruim 6 uur. Mijn bestemming was een dorpje aan de kust met glooiende weiden, oude muurtjes en pittoreske boerderijtjes. Het gevoel in een andere wereld te zijn werd versterkt doordat mijn telefoon geen bereik had.
Ook op deze afgelegen locatie hebben we de landing van de Philae gevolgd. Als het om lange reizen gaat, is de Rosetta een categorie apart. Op de ESA website staat een heldere animatie over de route van Rosetta, die trouwens alleen in Internet Explorer te openen is (blijkbaar is een cross-browser website lastiger te realiseren dan een komeetlanding). Ik vond het een fascinerende ervaring om mee te maken hoe de mensheid direct contact maakte met een komeet die ergens tussen Mars en Jupiter door de ruimte suist.
Dichter bij huis vond een ander historisch moment plaats. De V.S. en China hebben een klimaatverdrag gesloten, waarin China voor het eerst toezeggingen doet over het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen. Het belang van het verdrag ligt vooral bij het feit dat de twee grootste vervuilende economieën zich niet meer verschuilen achter elkaar:
Many US politicians have long argued against cutting greenhouse-gas emission on the grounds that China would never act — so what was the point? And China, for its part, has long insisted that rich countries should cut their own emissions and give developing countries like China time to grow.
With this deal, the two countries are beginning to cooperate rather than use each other as an excuse for inaction.
Natuurlijk moeten we nog zien hoeveel ervan komt, maar er is in ieder geval een beetje positiviteit op het klimaatfront. Tenslotte willen we niet dat de band Live gelijk krijgt als ze zingen: “We made it to the moon, but we can’t make it home.”
Dat zijn weer twee scherpe analyses, Maaike!