Er is goed nieuws, want ik werk sinds een week op het onderzoeksinstituut waar Freddy ook werkt. Mijn contract is voor drie maanden, met kans op verlenging. Nu ben ik dus van 9 tot 5 onderzoeksassistent Monitoring & Evaluation, waar ik mijn liefde voor Excel en papieren household surveys (vragenlijsten) helemaal kan uitleven. Al het andere, zoals goede boeken lezen, Ivan knuffelen en hardlopen, vindt ’s ochtends vroeg of na zonsondergang plaats.
Afgelopen vrijdagavond zat ik voor het raam onze administratie bij te werken toen mijn onderbewuste het geluid van ons tuinhekje registreerde. Eén blik naar buiten bezorgde mij de schok van de avond. Minstens 15 meisjes, met kleurtjes in hun haren en kostuumpjes aan, verdrongen zich in onze nederige voortuin. “Let’s try this one!” hoorde ik door de enkele beglazing. Ergens op de achtergrond doemde ook nog een vader op. Voordat de gedachte “O nee! Halloween! Snoepjes! Hebben we niet!” zich in mijn hoofd kon voltrekken, klonk de deurbel al door het huis. In paniek rende ik naar de keuken, waar Freddy nog onverstoorbaar aan het koken was. Gelukkig had hij die middag tijdens het boodschappen doen trek gekregen in kano’s. Met het pak koek in mijn hand snelde ik naar de deur en stond dan toch eindelijk oog in oog met de kinderen.
Ja. En toen niets.
“Uhm… moeten jullie niet zingen of zoiets?” vroeg ik de bonte troep. De meisjes keken mij slechts vragend aan, dus ik besloot mij te richten tot de volwassene, die nog juist zichtbaar was op het trottoir. Zijn antwoord was niet heel verhelderend: “Nee, het is geen kerst!” Ik voelde mij gedwongen om wat uitleg te geven over onze culturele onwetendheid, als Nederlanders in Engeland. Dit inspireerde de vader tot enkele Franse en Duitse volzinnen, en een uitleg van het Halloween principe. “Ze zeggen ‘trick or treat’ en dan geef je ze snoepjes”. Hoopvol keek ik weer naar de kinderen, maar hun lipjes bleven stevig op elkaar. Om een einde te maken aan de situatie leek het me beter om de regels soepel toe te passen, dus ik overhandigde de koek en het gezelschap ging haar geluk beproeven bij de buren.
De feestdagen zijn in Gillingham met moeite van elkaar te onderscheiden. Op zaterdag was er vuurwerk in het park, waarschijnlijk in het kader van Guy Fawkes Night, een herdenking van de verijdelde aanslag op het House of Lords op 5 november 1605. Maar misschien was het ook wel voor Halloween. En vandaag lag de kerstversiering alweer in de schappen. Sinterklaas wordt genoeglijk overgeslagen, maar tijdens onze vorige december in Engeland waren we er natuurlijk al achter gekomen dat dat feest hier niet echt een succes is.