De (on)zin van onderwijs

Ik voel me een beet­je als Don­ald Duck, zoals ik van het ene baan­t­je in het andere baan­t­je rol. De schoe­nen­winkel bleek een schim­mige bedoen­ing, waar ik zon­der con­tract na drie dagen weer op straat stond. De afgelopen weken heb ik via het uitzend­bu­reau gew­erkt bij een bedri­jf dat kar­ton­nen dis­plays maakt, voor bijvoor­beeld mas­cara. Het werk bestaat uit het vouwen en plakken van kar­ton, met tape en lijmp­is­tolen. Op de eerste dag vond de team­lei­der dat ik erg snel werk­te, en dat heeft ervoor gezorgd dat ik vrij veel dagen heb kun­nen werken. Ik ben dan pas om tien uur ’s avonds thuis, waar­door ons leefritme op het moment een beet­je vreemd is.

Op het werk staat alti­jd BBC Radio 1 aan, de Engelse equiv­a­lent van 3FM. Ik waardeer eens te meer de Ned­er­landse pub­lieke omroep, want de afwis­sel­ing in muziek op Radio 1 is echt om te huilen. Het lijkt alsof er een playlist is van 10 num­mers, die dan de hele dag door wordt gedraaid. Eigen­lijk is alleen het nieuws inter­es­sant, dat is ten­min­ste elke dag anders. Vorige week hoorde ik bijvoor­beeld dat de Nobel Peace Prize is toegek­end aan Malala Yousafzai, die met haar 17 jaar de jong­ste win­naar ooit is. Ze voert actie voor het recht op onder­wi­js van meis­jes. Zelf gaat ze nu naar school in Birm­ing­ham. Vrien­den van haar die wer­den geïn­ter­viewd, zei­den dat ze vooral naar klassieke muziek luis­tert. Geen doorsnee puber dus, maar iemand met een missie. Nadat ze in 2012 door de Tal­iban in het hoofd werd geschoten en daar­van her­stelde, gaf ze een indruk­wekkende toe­spraak voor de VN. Voor de Engelse pubers draait de radio onder­tussen een lied­je dat het onder­w­erp op hun manier benadert: “I don’t wan­na go to school, I just wan­na break the rules”.

Om in de muziek te bli­jven: Met Jamie Cul­lum vraag ik me wel eens af wat al die “years of expen­sive edu­ca­tion” mij hebben gebracht. Ik ben blij met het werk dat ik nu heb, alleen al omdat ik me enigszins nut­tig voel, maar het is niet wat ik in gedacht­en had tij­dens mijn studie. Ik bli­jf dan ook sol­liciteren en hoop bin­nenko­rt weer verder te job­hop­pen. Bij het insti­tu­ut waar Fred­dy zijn PhD doet, kan ik miss­chien tijdelijk aan de slag als onder­zoek­sas­sis­tent. En zo bli­jven we lekker bezig in Duckstad.

Reacties

  1. Fijn dat je iig kan werken! Maar maak je dan ook zulke lange dagen?? Of begin je lat­er? Suc­ces met t kar­ton! En hopelijk kan je aan de slag als assistent!

Reageren is niet mogelijk.