Begin maart zijn we neergestreken in Amersfoort, om weer een aantal maanden in Nederland door te brengen. April stond in het teken van de bruiloft van mijn zusje Eline en kersverse zwager Simon. We zijn er zelfs voor in Israël geweest. Thuis besteed ik de tijd starend naar de laptop dan wel televisie — afhankelijk van mijn motivatie en activiteitendruk. Af en toe is het dan goed om ook eens naar Ivan te kijken.
Het simpele feit dat je goed naar dieren kijkt haalt je uit je hoofd en brengt je in het hier-en-nu, waar het dier altijd al is — in overgave aan het leven. (Eckhart Tolle)
Behalve dat hij als kat altijd in het nu leeft, doet hij dat doorgaans ook nog eens slapend. De ellende in het nieuws is niet hier; de geschiedenis van de kosmos is niet nu, afgezien van het stukje dat zich hier nu afspeelt. Een menselijk bewustzijn waardoor je kunt nadenken over de wereld is fantastisch, maar denken kan verslavend zijn waardoor je in je hoofd gaat leven.
Daarnaast is Ivan gewoon de liefste kat van Amersfoort. En de meest verharende.
Leuk stukje weer. Je schrijft aansprekend :).
Hoi Maaike, misschien dan een ander fantastisch ding benadrukken van ons mens zijn? “Feel the rain on your skin, no one else can feel it for you, no one else can let it in, no one else, no one else…!” Een heel toepasselijk liedje van Natasha Bedingfield nu er zoveel water uit de hemel komt vallen. Groetjes, Wim