En ook deze peri­ode in Mada­gas­car is alweer bij­na ten einde. Onze teru­greis staat gep­land voor zater­dag, maar de groot­ste men­tale stap hebben we al gemaakt. Afgelopen week­end hebben we de “emp­ti­er, dark­er, more ter­ri­fy­ing” afs­tand tussen Ambo­hit­si­laozana en Tana afgelegd. Twee maan­den onafge­bro­ken in een dor­p­je tussen de rijstvelden, en dan nu de grote stad. Heel veel auto’s, super­mark­ten, kran­ten… Onbeperkt inter­net wat betekent: nieuwe muziek, Ned­er­landse tele­visie en voor mij weer hard aan het werk. Het is een beet­je overweldigend.

Negen uur reizen met de bus.

We kun­nen alvast wen­nen aan de inten­siteit van het urbane lev­en, waar­voor je in Ned­er­land natu­urlijk niet naar de ‘grote stad’ hoeft. Wat we niet hebben achterge­lat­en is de regen, die ook hier gezel­lig op het dak tikt, ter­wi­jl Fred­dy onder­weg is naar een afspraak. Alvast één ding min­der om aan te wennen…