Een roodbruine zandweg, aan weerskanten struikjes met paarse bloemen. Lager in de vallei golven riet en rijstvelden langzaam omhoog richting de heuvels. Daar in de verte vlamt het rood van de lavaka’s, grote erosiegeulen. Dichterbij staan wat bananenbomen en een rij palmbomen. Een jongetje is zijn ganzen aan het hoeden. Op het pad scharrelen kippenkuikens.
Vanaf ons huis is dit de weg waarop we naar het dorp lopen om boodschappen te doen. Een week geleden zijn we hier neergestreken. De chauffeur van het project heeft ons opgehaald in Tana. Na de afslag van de route nationale begon een weg die van asfalt via keien een zandweg werd waar we nog zo’n 3 uur op hebben gehobbeld. Dit bracht ons in Ambatondrazaka, de grote stad in deze regio. De hele regio is sinds ons vorige verblijf trouwens verdwenen uit de Lonely Planet, met als reden dat het mede door de slechte toegang niet meer aantrekkelijk is voor bezoekers.
We zijn eerder hier geweest, en hebben toen in de stad zelf gewoond. Het project waar Freddy nu mee werkt, zit echter verderop en omdat er plek was in hun huis voor stagaires, hebben we besloten om hier te gaan wonen. Dat betekent met de auto nog een half uur van de stad af. We zijn nu dus echt op het platteland van het platteland.
Onze huisgenoten zijn twee Franse studenten, ook een stel. Verderop wonen nog meer stagaires en de medewerkers van het project. Het heeft al een paar keer flink geregend, en omdat de regentijd nu moet gaan beginnen verwachten we nog veel meer. Freddy is druk met het schrijven van rapporten en heeft ook al een veldbezoekje gedaan. Al onze communicatie hier is in het Frans, behalve natuurlijk als we onze woordenschat in het ‘Gasy’ kunnen inzetten. Beide talen moesten nog even afgestoft worden, maar het gaat steeds beter. We gaan voorlopig genieten van het plattelandsleven en zien wat voor ideeën het ons brengt.
Ha, leuk om iets van jullie te horen.
Zeer mooie tekst, hilarisch.
Ik wil ook zo’n matras! Hahaha
prachtige plek
doet mij aan Tanzaniatijd terug denken
karel