Gis­teren was de geboortedag van Chin­ua Achebe, een schri­jver die eerder dit jaar is overleden. In Gilling­ham lazen wij met de book club juist in de week van zijn over­li­j­den een boek van hem. Van­daag een plaat­je om deze lit­eraire held te herdenken.

De pub­li­catie van Achebe’s boek Things Fall Apart was een door­braak in de lit­er­atu­ur, omdat het het ver­haal van de kolonisatie vertelde vanu­it het per­spec­tief van een Nige­ri­aan. Zelf zei hij hierover:

There is that great proverb — that until the lions have their own his­to­ri­ans, the his­to­ry of the hunt will always glo­ri­fy the hunter. Once I real­ized that, I had to be a writer. I had to be that historian.

In prachtige taal beschri­jft Achebe de wereld en de harten van mensen die in een snel veran­derende maatschap­pij hun plek proberen te vin­den. Soms lijkt het alsof de wereld afstevent op com­plete uni­for­miteit. De McDon­alds is daar­van een vaak aange­haald voor­beeld. Boeken als die van Achebe lat­en zien dat we de veelk­leurigheid van de men­sheid niet moeten onder­drukken, maar juist moeten lat­en schit­teren. Dit kan alleen in een sit­u­atie van vri­jheid — vri­jheid van mening­suit­ing en van identiteitsuiting.

Chin­ua Achebe is een man die inspireert. Terecht staat hij in de Hall of Fame. Hij heeft zijn stem lat­en horen en Afrikaanse schri­jvers zelfvertrouwen gegeven. “You’ve got a heart as loud as lions, So why let your voice be tamed? Baby we’re a lit­tle dif­fer­ent, there’s no need to be ashamed.” (Emeli Sandé)