In de schaduw van de berg

Geplaatst op
According to the tribal legend, we are told that in the beginning of things, when mankind started to populate the earth, the man Gikuyu, the founder of the tribe, was called by the Mogai (the Divider of the Universe), and was given as his share the land with ravines, the rivers, the forests, the game and all the gifts that the Lord of Nature (Mogai) bestowed on mankind. At the same time Mogai made a big mountain which he called Kere-Nyage (Mount Kenya), as his resting-place when on inspection tour, and as a sign of his wonders. — Jomo Kenyatta, Facing Mt. Kenya

De stad waarin wij wonen, Nanyu­ki, ligt vlak­bij Mount Kenya. Dit is de een-na-hoog­ste berg in Afri­ka. Ons huis kijkt er zelfs op uit. Dat wil zeggen, kijkt uit op de wolken­mas­sa die alti­jd om de berg heen hangt. De eerste paar dagen dat we hier waren, was het nog het eerste wat we ’s ocht­ends deden: kijken of we de berg kon­den zien. Maar ik moet toegeven dat ik er inmid­dels niet meer zo in geloof. Ik kan me goed voorstellen dat deze berg vroeger gezien werd als de woon­plaats van God; iets wat je nooit kunt zien kri­jgt natu­urlijk mythis­che proporties.

Mount Kenya

Aan de andere kant is geduld ook een schone zaak. Zo was ik de afgelopen weken latent op zoek naar een lied­je waar­van ik alleen de melodie nog wist. Ik kon niet meer doen dan het melodi­et­je goed onthouden en wacht­en tot het werd gedraaid op de radio, waar niet zo vaak nieuwe west­erse muziek is, dus de kans was eigen­lijk klein. Maar gis­teren was het dan opeens zover, o vreugde: Pay­phone van Maroon 5. De paar mat­en die mij al weken door het hoofd spo­ken blijken geen andere bood­schap te hebben dan “I’m at a payphone”.

Op de evenaar

Op de evenaar

Iets wat beduidend een­voudi­ger was, was onze trip naar de eve­naar. Deze bevin­dt zich op 10 minuten loopaf­s­tand van ons huis.We komen er alti­jd over­heen als we tussen Nanyu­ki en Nairo­bi reizen. Bij het bor­d­je zie je bak­jes water staan, die gebruiken ze op te ‘demon­str­eren’ dat water aan 2 kan­ten van de eve­naar ver­schil­lende kan­ten op draait. Dat hebben we maar lat­en zitten.

Woens­dag is er een grote brand geweest op het vliegveld in Nairo­bi, dat wis­ten jul­lie vast al. Als het goed is vlieg ik vol­gende week naar Ned­er­land voor de bruiloft van Geert; het is wel span­nend hoe dat pre­cies zal gaan. Er zijn weer een paar inter­na­tionale vlucht­en vertrokken, dus ik heb goede hoop.

Tot zover het kleine nieuws vanu­it de schaduw van de berg. De Kikuyu (mensen uit deze streek) bouw­den hun huizen alti­jd met de ingang richt­ing de berg. Hoewel wij ervoor naar het balkon moeten, is onze band met de berg er niet min­der om. We houden hem in de gaten!

Reacties

  2. he mooierd, heftig he, die brand bij Nairo­bi. ik hoop van harte dat het je wel lukt om naar NL te komen.

  4. Hé chi­ca, wel eens over­wogen voor een tijd­schrift te gaan schri­jven? Een soort quest ofzo? En ik was ook wel benieuwd naar de proef die je zelf zo onin­ter­es­sant lijkt te vinden :)

  5. Mooi hoor, zo’n hoge berg, meer dan 5000 m? Maakt ons in West Europa wat beschei­den­er, de Mont Blanc bli­jft daar dacht ik ruim onder. Kun je de hoogte nog als fac­tor meen­e­men in je onder­zoek. En wil je proef met dat water in een ver­loren moment och nog een keer doen?

Reageren is niet mogelijk.