Zodra de sikkel van de nieuwe maan, die de negende maand aankondigt, te zien is, begint de maand Ramadan; vas­ten­ti­jd voor Moslims. Deze weken is dat merk­baar door een klein tabel­let­je in de krant, met posi­ties van de zon voor ver­schil­lende ste­den in Kenia. Vol­gens de tra­di­tie is dit de maand waarin de eerste woor­den van de Koran zijn geopen­baard aan Mohammed, toen hij medi­teerde in een grot.

Ook als dit boek voor onszelf geen religieuze waarde heeft, kun­nen we ons lat­en meen­e­men door de poëzie en geni­eten van de woor­den. Dat is een van de rede­nen waarom Kad­er Abdolah zijn onortho­doxe ver­tal­ing van de Koran heeft geschreven. In deze blog even geen wereld­prob­le­men of dagelijkse druk­te; proeven van de Ramadan.

De citat­en uit de Koran zijn niet uit de ver­sie van Abdolah, maar de stan­daard ver­tal­ing die op inter­net te vin­den is.

Een inter­view in Trouw (2008) met Kad­er Abdolah:

Is Allah lief? Kad­er Abdolah haalt een beet­je ver­legen zijn schoud­ers op. „Ja, dat staat er echt. Bis­mil­lah, ar-Rah­man ar-Rahim. Meestal wordt het ver­taald met: In de naam van Allah, de Barmhar­tige of de Genade­volle. Maar dat zijn ver­oud­erde, niet­szeggende woor­den. Ze zijn, hoe noem je dat, over de datum. Ze drukken niet de kern van de per­soon­lijkheid uit. De kern van Allah is: Hij is lief. Hij geeft. Hij vergeeft. En het is hier Kad­er Abdolah die de Koran ver­taalt. Dit is mijn poëzie. Let wel: ik zeg niet zelf dat Allah lief is. Maar zo staat het in de Koran.

Er zijn 114 Soera’s. Elke Soera heeft een titel, zoals ‘De Koe’, ‘De Spin’, ‘Bochtige Zand­paden’, ‘De Vrouw die Pleit’, ‘Zij Die Ren­nen’. De Koran begint met Al-Fati­hah (Het Begin):

In naam van Allah, de Barmhar­tige, de Genadevolle.
Alle lof zij Allah, de Heer der Werelden.
De Barmhar­tige, de Genadevolle.
Meester van de Dag des Oordeels.
U alleen aan­bid­den wij en U alleen smeken wij om hulp.
Leid ons op het rechte pad,
Het pad der­ge­nen, aan wie Gij gun­sten hebt geschonken — niet dat van hen, op wie toorn is ned­ergedaald, noch dat der dwalenden.

Opnieuw Kad­er Abdolah:

Als kind woonde ik in het huis van de moskee. De Koran was het boek des huizes. Er werd elke dag uit gelezen. Mijn oom Aga Djan, die nu 94 jaar oud is en die ik alti­jd als mijn vad­er heb beschouwd, heeft de Koran miss­chien wel zeven­hon­derd keer gelezen, ’s mor­gens, ’s mid­dags, ’s avonds, elke dag. Hij neuriede de tek­sten hardop. De Koran stroomde als een riv­i­er door het huis, de hele dag door. Toen ik zes, zeven, acht jaar oud was, kon ik het boek zelf lezen. Maar ik begreep het niet. Een van mijn favori­ete soera’s gaat over de pen. ’Bij de pen en bij wat je ermee schri­jft’. Allah zweert bij de pen. Die bezw­erin­gen van Allah, oh, die zijn prachtig. Hij zweert bij hon­ing, hij zweert bij de oli­jf, hij zweert bij al het lekkere eten. Wonderlijk.

De eerst geopen­baarde Soera is Al-Alaq (Het Geron­nen Bloed):

Verkondig de naam van uw Heer, de Schepper.
Die de mens uit geron­nen bloed schiep.
Verkondig, want uw Heer is de meest Eerbiedwaardige
Die (de mens) door mid­del van de pen onderwees.
Hij leerde aan de mens dat­gene wat deze niet kende.

Als laat­ste deze zin­nen uit een inter­view met de Islam-her­vormer Abdolka­rim Soroush:

In our mod­ern age we can under­stand rev­e­la­tion by using the metaphor of poet­ry. As one Mus­lim philoso­pher has put it: rev­e­la­tion is high­er poet­ry. Poet­ry is a means of knowl­edge that works dif­fer­ent­ly from sci­ence or phi­los­o­phy. The poet feels that he is informed by a source exter­nal to him; that he receives some­thing. And poet­ry, just like rev­e­la­tion, is a tal­ent: A poet can open new hori­zons for peo­ple; he can make them view the world in a dif­fer­ent way.