Nadenken over plastic

Deze week zijn we weer wat bewuster min­der plas­tic zak­jes gaan gebruiken, door sim­pel­weg een tas mee te nemen bij het bood­schap­pen doen. Op een gekke manier lijkt dat hier min­der belan­grijk te zijn dan in Europa. Als je er even over nadenkt, is dat natu­urlijk onzin. Ook in Afri­ka oefent de groeiende con­sump­tie druk uit op het milieu. Ophopin­gen van vuil­nis zijn ook gevaar­lijk voor de gezond­heid van arme mensen die bij gebrek aan alter­natief daar zo ongeveer in lev­en. Op wereld­schaal vormt plas­tic afval een prob­leem omdat het haast niet afbreekt en de ocea­nen vergiftigt.

Een manier om hier­mee om te gaan is het nemen van extreme maa­trege­len. Ik vond een inter­es­sant artikel over Rwan­da, het enige land ter wereld waar plas­tic zakken ver­bo­den zijn, en waar deze maa­tregel ook echt wordt uit­gevo­erd. In onze hor­i­zon­tale samen­lev­ing is een meer haal­baar alter­natief de opkomst van de ‘plas­ti­car­iër’. Dit is een aan­duid­ing voor iemand die geen plas­tic gebruikt. Er is  ook een boek over: Plas­tic Free — How I Kicked the Plas­tic Habit and How You Can Too.

Vuilnis

Vuil­nis­belt op de com­pound in Nairobi

Ik denk zelf niet dat het nodig is om plas­tic hele­maal uit mijn lev­en te ver­ban­nen. Het punt is om het te lat­en doen waar het goed voor is: lang­durig gebruik. Plas­tic is vri­jwel onver­woest­baar en plas­tic spullen kun­nen mooi lang mee. Ik zag hier in de stad een uit­geleefde plas­tic stoel die een voor­poot miste. Maar de ware langge­bruik­er maalt hier niet om, die zet er gewoon een stapelt­je ste­nen onder om de poot te vervangen.

Aan de andere kant, wat stelt het voor als een stoel 50 jaar gebruikt zou wor­den, en dan uitein­delijk echt uit elka­ar valt? Op een vuil­nis­belt duurt het hon­der­den jaren voor het afge­bro­ken is, en in de oceaan zal het alti­jd aan­wezig bli­jven in de vorm van giftige chem­i­cal­iën. Het komt dus ook aan op goede recy­cling van het plas­tic afval.

Plastic

Plas­tic in het huis

Het zet me wel aan het denken over het plas­tic dat wij alle­maal gebruiken. We hebben nu een plas­tic tankje van 19 liter drinkwa­ter, waar zo’n 10 euro sta­tiegeld op zit, dat is al een hele ver­be­ter­ing op de 1,5 liter flessen. Op de foto zie je verder nog ver­pakkin­gen, teilen, stoe­len (met sok­jes ivm het dunne zeil), wc-bril, elek­tron­i­ca. Van het meeste hoop ik dat het nog lang gebruikt wordt, zorgelijk wordt het bij het afval dat hier niet geschei­den wordt opgehaald.

Uitein­delijk ben ik vooral opti­mistisch. Uit ervar­ing weet ik dat in Ned­er­land en Enge­land hard wordt gew­erkt aan het inza­me­len en recy­clen van plas­tic afval. En er komen steeds meer biol­o­gisch afbreek­bare vor­men van plas­tic op de markt. De uitdag­ing voor Afrikaanse lan­den is om ook hier deze logistiek op gang te kri­j­gen en mensen te motiv­eren. Onder­tussen lat­en wij ons graag vreemd aankijken als we weer ingri­jpen bij het inpakken van onze bood­schap­pen bij de kassa…

Reacties

  1. Mooi stuk!

    Leuk dat je ons zo wat algemene ken­nis en bewustz­i­jns­gevoelg in de maag splitst, op een zeer laag­drem­pelige manier :)

    knuffel

  2. Leuk, inter­es­sant ver­haal over je lev­en als plasticarier.
    Groet, oom Jan & tante Lies

Reageren is niet mogelijk.