Deze week zijn we weer wat bewuster minder plastic zakjes gaan gebruiken, door simpelweg een tas mee te nemen bij het boodschappen doen. Op een gekke manier lijkt dat hier minder belangrijk te zijn dan in Europa. Als je er even over nadenkt, is dat natuurlijk onzin. Ook in Afrika oefent de groeiende consumptie druk uit op het milieu. Ophopingen van vuilnis zijn ook gevaarlijk voor de gezondheid van arme mensen die bij gebrek aan alternatief daar zo ongeveer in leven. Op wereldschaal vormt plastic afval een probleem omdat het haast niet afbreekt en de oceanen vergiftigt.
Een manier om hiermee om te gaan is het nemen van extreme maatregelen. Ik vond een interessant artikel over Rwanda, het enige land ter wereld waar plastic zakken verboden zijn, en waar deze maatregel ook echt wordt uitgevoerd. In onze horizontale samenleving is een meer haalbaar alternatief de opkomst van de ‘plasticariër’. Dit is een aanduiding voor iemand die geen plastic gebruikt. Er is ook een boek over: Plastic Free — How I Kicked the Plastic Habit and How You Can Too.

Vuilnisbelt op de compound in Nairobi
Ik denk zelf niet dat het nodig is om plastic helemaal uit mijn leven te verbannen. Het punt is om het te laten doen waar het goed voor is: langdurig gebruik. Plastic is vrijwel onverwoestbaar en plastic spullen kunnen mooi lang mee. Ik zag hier in de stad een uitgeleefde plastic stoel die een voorpoot miste. Maar de ware langgebruiker maalt hier niet om, die zet er gewoon een stapeltje stenen onder om de poot te vervangen.
Aan de andere kant, wat stelt het voor als een stoel 50 jaar gebruikt zou worden, en dan uiteindelijk echt uit elkaar valt? Op een vuilnisbelt duurt het honderden jaren voor het afgebroken is, en in de oceaan zal het altijd aanwezig blijven in de vorm van giftige chemicaliën. Het komt dus ook aan op goede recycling van het plastic afval.
Het zet me wel aan het denken over het plastic dat wij allemaal gebruiken. We hebben nu een plastic tankje van 19 liter drinkwater, waar zo’n 10 euro statiegeld op zit, dat is al een hele verbetering op de 1,5 liter flessen. Op de foto zie je verder nog verpakkingen, teilen, stoelen (met sokjes ivm het dunne zeil), wc-bril, elektronica. Van het meeste hoop ik dat het nog lang gebruikt wordt, zorgelijk wordt het bij het afval dat hier niet gescheiden wordt opgehaald.
Uiteindelijk ben ik vooral optimistisch. Uit ervaring weet ik dat in Nederland en Engeland hard wordt gewerkt aan het inzamelen en recyclen van plastic afval. En er komen steeds meer biologisch afbreekbare vormen van plastic op de markt. De uitdaging voor Afrikaanse landen is om ook hier deze logistiek op gang te krijgen en mensen te motiveren. Ondertussen laten wij ons graag vreemd aankijken als we weer ingrijpen bij het inpakken van onze boodschappen bij de kassa…
zeer interessant :) dankjewel voor deze leuke les
Mooi stuk!
Leuk dat je ons zo wat algemene kennis en bewustzijnsgevoelg in de maag splitst, op een zeer laagdrempelige manier :)
knuffel
Leuk, interessant verhaal over je leven als plasticarier.
Groet, oom Jan & tante Lies