To plough or not to plough

Als een Kolonis­ten-van-Catan speel­bord strekken de rijstvelden zich uit in het dal. Elke avond kleurt de zon­son­der­gang de wolken boven het sil­hou­et van verre bergen. En iedere ocht­end breekt diezelfde zon weer door de ocht­end­mist heen. Toch zijn het niet har­monie en rust die het plat­te­land­sleven domineren. Het voed­sel groeit immers niet vanzelf op deze bew­erke­lijke bodem. En elke big of geoog­ste aar­dap­pel verte­gen­wo­ordigt een belan­grijke bron van inkom­sten. De zebu’s, bek­ende sym­bol­en van Mada­gas­car, func­tioneren als land­bouww­erk­tu­ig, kap­i­taalop­slag, bemester… en dat alles zon­der ben­zinekosten. Voed­sel voor de dieren is meestal wel voorhan­den, getu­ige de regel­matig opduik­ende rijst-strobergen.

Vliegje in je oog?

Vlieg­je in je oog?

Het lijkt de meest logis­che manier van lev­en, dit zero-loss sys­teem: de afval­pro­ducten van het ene pro­ces zijn de input voor het vol­gende. De ver­pakkin­gen van koek­jes, snoep­jes en was­mid­del uit de stad ont­trekken zich aan deze cyclus. Dat wil zeggen, ze slin­geren net als in de stad over­al rond en wor­den af en toe verbrand.

Met onze enquête proberen we eerst een schets­matig beeld van een boerenbedri­jf te teke­nen. De grove patro­nen zijn: kleine perce­len, weinig tot geen chemis­che input, grote diver­siteit aan gewassen (risi­cosprei­d­ing en omdat het vooral voor eigen gebruik is). Een dergelijke land­bouw kan wel degelijk inten­sief zijn en de bodem uit­put­ten. Bos­bouw­ers zullen in ieder geval roepen dat de bomen die er oor­spronke­lijk groei­den de bodem beter bescher­mden tegen erosie.
Het is in deze geest dat over­al ter wereld het con­cept van Con­ser­va­tion Agri­cul­ture (voor de pro­pa­gan­da kunt u doork­likken) wordt geïn­tro­duceerd. Een belan­grijk aspect is het ver­ban­nen van de ploeg uit het boerenbedri­jf. Op het moment vraag ik me af of dat wel zo eerlijk is. Kun je aan dit arme deel van de wereld­bevolk­ing vra­gen om in feite een stap terug te doen in hun tech­nis­che ontwik­kel­ing? Als een zebu vergelijk­baar is met een BMW, een zwakke vergelijk­ing geef ik toe, is een ploeg miss­chien de lap­top van de directeur die onder­weg doorwerkt.

Vaak wordt ook handmatig geploegd.

Vaak wordt ook hand­matig geploegd.

In de hoog­lan­den van Mada­gas­car wordt alle moeite gedaan om dit nieuwe sys­teem aan de man/vrouw te bren­gen. Tot nu toen met weinig suc­ces. Het is natu­urlijk inter­es­sant om te horen wat de agrarisch onderne­mers in deze regio te melden hebben over het sys­teem. Na het beschri­jvende deel van de enquête vol­gen de vra­gen over bodemdegra­datie en de rede­nen voor het al dan niet gebruiken van Con­ser­va­tion Agri­cul­ture.

Over de resul­tat­en valt nog niets te melden, daar­voor zal ik eerst een mas­sa gegevens moeten dig­i­talis­eren. Wat geen nare bezigheid is, maar is het te verkiezen boven de geuren en gelu­iden van de boerder­ij, de bodem vol mogelijkhe­den onder je voeten en de warme zon op je hoofd? Ik twi­jfel en ga het nog maar eens een week in de prak­tijk testen.

Ian­drat­say

Reacties

  1. Inter­es­sant om te lezen en te zien wat je alle­maal doet. Bij­zon­dere ervarin­gen in dat verre land.
    Groeten,

    tante Lies, oom Jan

Reageren is niet mogelijk.